Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Kultury w przedmiocie odmowy wydania decyzji o nakazie przywrócenia do stanu poprzedniego otoczenia budynku
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz, Sędziowie NSA Maria Czapska-Górnikiewicz, Anna Łuczaj ( spr. ), Protokolant Krzysztof Tkacz, po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2006 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. S. i S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2005 r. sygn. akt VII SA/Wa 139/04 w sprawie ze skargi A. S. i S. S. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] grudnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania decyzji o nakazie przywrócenia do stanu poprzedniego otoczenia budynku oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 marca 2005 roku, sygn. akt VII SA/Wa 139/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S. i S. S. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] grudnia 2003 roku znak: [...] w przedmiocie odmowy wydania decyzji o nakazie przywrócenia do stanu poprzedniego otoczenia budynku.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż Podkarpacki Wojewódzki Konserwator Zabytków, działając na podstawie art. 27 ust. 1 i 3 oraz art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 roku o ochronie dóbr kultury, po rozpatrzeniu wniosku A. i S. S., odmówił wydania decyzji nakazującej przywrócenia do stanu poprzedniego otoczenia zabytkowego budynku, wpisanego do rejestru zabytków decyzją nr [...], położonego na działce nr 38/3, a stanowiącego własność A. i S. S. Organ administracji uzasadniając rozstrzygnięcie podał, że w latach 1999-2000 na działce nr 38/3 przy ulicy Z. w P. G. i S. M. wznieśli piętrowy dom mieszkalny. Na terenie sąsiedniej działki oznaczonej nr 37 posadowiony jest drewniany dom wpisany do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 28 maja 1997 roku, a należący do A. i S. S.

Pismami z dnia: 2 listopada 1999 roku, 4 lutego, 16 lutego oraz 21 marca 2000 roku A. i S. S. sygnalizowali zagrożenie należącego do nich zabytkowego budynku ze strony nowej budowy. Pismem z dnia 6 października 2000 roku ostatecznie sprecyzowali swoje żądanie polegające na wydaniu przez Podkarpackiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków decyzji nakazującej przywrócenie otoczenia zabytku do stanu poprzedniego, na koszt sprawcy - zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie dóbr kultury.

Wydanie decyzji nakazującej, w myśl powyższego przepisu, może nastąpić, gdy bez zezwolenia konserwatorskiego wpisany do rejestru zabytek przerabia się, odnawia, rekonstruuje, konserwuje, zabudowuje, odbudowuje, zdobi, uzupełnia, rozkopuje bądź dokonuje innych zmian także, gdy przemieszcza się bez zezwolenia zabytek nieruchomy. Zdaniem organu administracji w niniejszej sprawie taka sytuacja nie wystąpiła. Podstawą wydania nakazu na podstawie art. 28 ust. 1 pkt 2 może być także fakt zeszpecenia otoczenia zabytku lub widoku na ten zabytek.

Podkarpacki Wojewódzki Konserwator Zabytków, aby dokonać oceny, czy budowa domu G. i S. M. przyczyniła się do zeszpecenia widoku na zabytkowy dom A. i S. S. dopuścił dowód z opinii specjalistycznych. Uwzględniając rozbieżności w opiniach powołanych biegłych, organ I instancji uznał, że wzniesienie przez G. i S. M. nowego budynku nie zeszpeciło poprzednio istniejącego stanu otoczenia zabytkowego domu A. i S. S., ani też nie zeszpeciło widoku na ten zabytek.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2003 roku Minister Kultury, po rozpatrzeniu odwołania A. i S. S., utrzymał w mocy decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] października 2003 roku.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ administracji II instancji stwierdził, że zarówno poprzednio obowiązująca ustawa o ochronie dóbr kultury, jak i aktualna ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami nakłada obowiązek uzyskania pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków do działań, które mogą przyczynić się do zmiany widoku na zabytek lub w brzmieniu art. 36 ust. 1 pkt 11 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, które mogłyby prowadzić do zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru. Następnie Minister Kultury przytoczył treść art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami i stwierdził, iż w sprawie nie zaszły okoliczności uprawniające wojewódzkiego konserwatora zabytków do wydania decyzji, o której mowa w tym przepisie.

Strona 1/7