Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński /spr./ Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia WSA del. Dorota Pędziwilk-Moskal Protokolant: starszy inspektor sądowy Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych Starosty Bytowskiego oraz Gminy Bytów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Gd 342/16 w sprawie ze skargi Prokuratora Apelacyjnego w Gdańsku na decyzję Starosty Bytowskiego z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wykonywanie robót budowlanych uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania
Wyrokiem z dnia 16 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Gd 342/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku po rozpoznaniu skargi Prokuratora Apelacyjnego w Gdańsku stwierdził nieważność decyzji Starosty Bytowskiego z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wykonanie robót budowlanych.
Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290) - dalej jako "ustawa Prawo budowlane", Starosta Bytowski zatwierdził projekt budowlany i udzielił Gminie Bytów pozwolenia na wykonanie robót budowlanych związanych z rewitalizacją przestrzeni publicznej wraz z poprawą stanu bezpieczeństwa oraz nadaniem nowych funkcji obszarowi placu im. K. Inwestycja została zaprojektowana na terenie, dla którego obowiązywały ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 26 listopada 1999 r., nr XIII/116/99.
Prokurator Apelacyjny w skardze na ww. decyzję Starosty z dnia [...] listopada 2009 r., zarzucił jej naruszenie przepisów postępowania tj. art. 10 § 1 K.p.a., poprzez niezapewnienie stronom czynnego udziału w postępowaniu, a w szczególności brak umożliwienia im - po zakończeniu postępowania wyjaśniającego, a przed wydaniem decyzji kończącej sprawę, wypowiedzenia się co do zebranych dowodów, materiałów i zgłoszonych żądań oraz art. 107 § 3 K.p.a. w zw. z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane poprzez sporządzenie uzasadnienia decyzji w sposób sprzeczny z zawartymi w nim wymaganiami.
Uzasadniając skargę Prokurator stwierdził, że obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie jest stworzenie stronie prawnych możliwości podejmowania czynności procesowych w obronie swoich interesów. Natomiast niedopuszczenie strony do udziału w tych czynnościach skutkuje naruszeniem prawa obligującym do wznowienia postępowania z powodu wypełnienia przesłanki określonej w art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. (polegającej na niebraniu przez stronę bez własnej winy udziału w postępowaniu) - i to niezależnie od tego, czy miało to wpływ na treść decyzji. To, czy strona skorzysta z przysługującego jej prawa, zależy wyłącznie od jej woli, zaś rzeczą organu jest umożliwienie stronie skorzystania z tego uprawnienia.
Pozbawienie stron możliwości skorzystania z uprawnienia do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów było w ocenie skarżącego tym bardziej istotne, że niektóre z nich w sposób aktywny uczestniczyły we wcześniejszym postępowaniu zakończonym odmową udzielenia pozwolenia, sprzeciwiając się zamierzeniom wnioskodawcy, które w ponownym postępowaniu organ zaakceptował.
Zdaniem skarżącego, także uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie spełniało wymagań przepisanych prawem, bowiem sprowadzało się jedynie do odnotowania faktu złożenia wniosku o pozwolenie na budowę, wskazania numerów działek, na których została zaplanowana inwestycja, i potwierdzenia, że strony zostały powiadomione o wszczęciu tego postępowania. Uzasadnienie rozstrzygnięcia było tak lakoniczne, że w porównaniu z rozmiarami planowanej inwestycji w zasadzie niemożliwe jest stwierdzenie, iż przedstawiono w nim jakiekolwiek fakty opisujące stan sprawy lub, że wyjaśniono podstawę prawną podjętego rozstrzygnięcia. Uzasadnienie decyzji, którego treść nie pozwala na poznanie motywów, którymi organ kierował się przy załatwianiu sprawy, skutkuje wadliwością stanowiącą podstawę do uchylenia decyzji z tego powodu, że nie poddaje się kontroli i ocena jej legalności nie jest możliwa.