Sprawa ze skargi na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie samowolnej budowy stacji bazowej telefonii komórkowej na dachu wieżowca
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. NSA Janusz Furmanek (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Kamil Buliński po rozpoznaniu w dniu 26 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Stowarzyszenia [...] w Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Wr 610/12 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] w . na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia 12 lipca 2012 r. nr 877/2012 w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie samowolnej budowy stacji bazowej telefonii komórkowej na dachu wieżowca oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/15

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] w Ś. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia 12 lipca 2012 r. (Nr 877/2012) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie samowolnej budowy stacji telefonii komórkowej na dachu wieżowca oddalił skargę.

Przedmiotowy wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:

Pismem z dnia 9 czerwca 2009 r. Stowarzyszenie [...] z siedzibą w Ś. [dalej: Stowarzyszenie) wystąpiło o rozbiórkę nielegalnie, jego zdaniem, zbudowanej stacji bazowej telefonii komórkowej na dachu wieżowca przy ul. Z. nr [...] w Ś.

W związku z powyższym wnioskiem Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ś. wszczął postępowanie oraz jednocześnie wskazał na podstawie art. 77 § 4 k.p.a., o wykorzystaniu jako dowodu w niniejszym postępowaniu materiału dowodowego zgromadzonego podczas wcześniejszego postępowania wyjaśniającego.

Decyzją z dnia 26 maja 2010 r. organ I instancji umorzył postępowanie w ww. sprawie. Organ nadzoru budowlanego wyjaśnił, że wysokość zainstalowanych urządzeń na dachu budynku wynosi 2,45 m, a inwestor legitymuje się umową najmu części dachu zawartą w dniu 24 września 2008 r. ze Wspólnotą Mieszkaniową. Stwierdzono także, na podstawie przedłożonej przez inwestora "Analizy rozkładu pól elekromagnetycznych" z października 2008 r., iż przedmiotowa inwestycja nie zalicza się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko i nie wymaga raportu o oddziaływaniu na środowisko. Ponadto wykonane w dniu 14 maja 2009 r. sprawozdanie z pomiarów pól elektromagnetycznych z zakresu 80 MHz - 60 GHz wskazuje, że na terenie otaczającym instalacje stacji bazowej P4 nie występują natężenia pól elektromagnetycznych przekraczające wartości graniczne dostępu dla ludności.

Organ I instancji podkreślił ponadto, że zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) [dalej: ustawa - Prawo budowlane], pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń na obiektach budowlanych. Jednakże instalowanie urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych wymaga, stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy - Prawo budowlane, zgłoszenia właściwemu organowi. Ponieważ zainstalowane urządzenia wystają ponad dach na wysokość 2,45 m, to ich instalacja nie wymagała ani dokonania zgłoszenia ani uzyskania pozwolenia na budowę.

W odwołaniu od powyższej decyzji Stowarzyszenie zarzuciło organowi szereg uchybień proceduralnych w prowadzonym postępowaniu, a także naruszenie prawa materialnego poprzez wydanie zaskarżonej decyzji.

Decyzją z dnia 23 września 2010 r. Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy podkreślił, że ze zgromadzonego materiału dowodowego bezspornie wynika, iż Stowarzyszenie zostało uznane za stronę niniejszego postępowania. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organ II instancji wywiódł, że siedziba Stowarzyszenia znajduje się poza obszarem oddziaływania przedmiotowej stacji bazowej. Dlatego też prowadzone w niniejszej sprawie postępowanie nie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku Stowarzyszenia, a zatem nie jest ono i nie może być uznane za stronę postępowania. Wszczęcie zaś postępowania na wniosek podmiotu niebędącego stroną postępowania stanowi podstawę do wydania decyzji o jego umorzeniu.

Strona 1/15