Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno ( spr. ), Sędziowie NSA Jerzy Bujko, Alicja Plucińska-Filipowicz, Protokolant Krzysztof Tkacz, po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2006 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 stycznia 2005 r. sygn. akt III SA/Łd 667/04 w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Łodzi z dnia [...] czerwca 2004 r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi; 2) odstępuje od zasądzenia kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 27 stycznia 2005 r. III SA/Łd 667/04 uchylił decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Łodzi z [...] czerwca 2004 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. z [...] maja 2004 r., nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej u S. G. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że zgodnie z § 2 ust. l i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 roku w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132 poz. 1115): Przy zgłaszaniu podejrzenia, rozpoznawaniu i stwierdzaniu chorób zawodowych uwzględnia się choroby ujęte w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanymi dalej "narażeniem zawodowym". Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej oraz jej rozpoznanie może nastąpić u pracownika lub byłego pracownika, zwanego dalej "pracownikiem", w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym lub po zakończeniu pracy w takim narażeniu, nie później jednak niż w okresie, który został określony w wykazie chorób zawodowych. Podstawowym więc obowiązkiem organu rozpoznającego roszczenie o uznanie choroby zawodowej jest ustalenie, czy choroba zawodowa stwierdzona u pracownika jest wymieniona w wykazie chorób zawodowych, a następnie ustalenie bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy. Równie istotna jest kwestia zgłoszenia i ewentualnego rozpoznania choroby zawodowej we wskazanym w w/w rozporządzeniu okresie.
W przedmiotowej sprawie organy administracji od początku prowadziły postępowanie tylko w kierunku zgłoszonej przez lekarza choroby opisanej w poz. 19 pkt 4 wykazu "przewlekłego uszkodzenia torebki stawowej stawu kolanowego prawego, stawów kręgosłupa" i tylko w tym zakresie uzasadniły swoje stanowisko. Pominięto natomiast całkowicie podnoszone i wskazywane przez skarżącego inne schorzenia tj. astmę oraz zespół wibracyjny w postaci mieszanej kostno-stawowej (poz. 22 pkt 3 wykazu). Mimo, iż kwestia ta była obecna we wszystkich pismach i odwołaniu skarżącego ani orzekające w tej sprawie uprawnione jednostki lekarskie, ani organy administracji podejmujące decyzje nie odniosły się do tej sprawy. Dopiero w odpowiedzi na skargę Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Łodzi stwierdził, że występowanie u skarżącego choroby wymienionej w wykazie pod pozycja 22.3 nie było przedmiotem postępowania, bowiem zgłaszający podejrzenie choroby zawodowej lekarz wskazał tylko chorobę wymieniona w wykazie pod pozycja 19-4. W ocenie organu odwoławczego rodzi to domniemanie, że lekarze leczący skarżącego do 2003 roku nie dopatrzyli się etiologii zawodowej w rozpoznawanych u skarżącego chorobach, bowiem w przeciwnym wypadku dokonaliby zgłoszenia choroby zawodowej, do czego obligowały ich przepisy.