Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Sędziowie: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia WSA del. Kazimierz Bandarzewski /spr./ Protokolant: starszy inspektor sądowy Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 13 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 1974/15 w sprawie ze skargi D. F. i M. F. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania oddala skargę kasacyjną
Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie (dalej w skrócie "GDOŚ") postanowieniem z dnia [...] 2015 r. znak [...], działając na podstawie art. 134 K.p.a. stwierdził niedopuszczalność odwołania D. i M. F. od decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z dnia [...] 2015 r. znak: [...], zezwalającej B. A. B. na zniszczenie przy pomocy narzędzi ogrodniczych siedliska kukułki plamistej (Dactylorhiza maculata) wraz z występującymi na nim osobnikami tego gatunku w liczbie do 10 sztuk, stanowiącego fragment działki nr [...], położonej we wsi [...], gmina [...].
W uzasadnieniu ww. postanowienia wskazano, że D. i M. F. nie mają przymiotu strony w niniejszym postępowaniu. Organ powołując się na treść art. 28 K.p.a. oraz utrwalony w orzecznictwie pogląd wskazał, że o tym, czy określonemu podmiotowi przysługują uprawnienia strony, a więc czy ma on interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy, przesądzają przepisy prawa materialnego z których wynikają dla tego podmiotu określone prawa lub obowiązki. Organ podniósł, że art. 28 K.p.a. nie stanowi samoistnej normy prawnej ustalenia interesu lub obowiązku prawnego i może to nastąpić jedynie w związku z konkretną normą prawa materialnego. W tej sprawie źródłem interesu prawnego są przepisy ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U z 2013 r. poz. 627, z późn. zm.), tj. art. 56 ust. 2, ust. 4 i ust. 6 na podstawie których interes prawny, a w konsekwencji przymiot strony przysługuje wyłącznie wnioskodawcy. Wskazane przepisy nie stanowią źródła prawa bądź obowiązku dla innych osób niż wnioskodawca. Tym samym przymiot strony w postępowaniu zakończonym decyzją Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] 2015 r. znak: [...] nie przysługuje D. i M. F..
W skardze na to postanowienie Dorota. i M. F. wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonego postanowienia oraz uchylenie decyzji administracyjnej poprzedzającej jego wydanie. Skarżący przywołali orzecznictwo i poglądy doktryny dotyczące statusu strony w postępowaniu administracyjnym wskazując, że w sprawie ich odwołania brak było przesłanek do wydania postanowienia w oparciu o art. 134 K.p.a. Zdaniem skarżących przysługuje im przymiot strony, bowiem decyzja zezwalająca na odstępstwo od zakazów przesądza w przedmiocie zasad korzystania z nieruchomości, wpływa na sytuację prawną właściciela nieruchomości i jest źródłem interesu prawnego. Skarżący zgłosili szereg argumentów merytorycznych dotyczących decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z dnia 25 lutego[...] 2015 r. znak: [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dokonując kontroli postanowienia GDOŚ wyrokiem z dnia [...] 2015 r. sygn. akt [...] uchylił zaskarżone postanowienie.