Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie czasowego odebrania zwierzęcia
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej G. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Sz 758/17 w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie czasowego odebrania zwierzęcia oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6168 Weterynaria i ochrona zwierząt
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona zwierząt
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z 30 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Sz 758/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (dalej: Sąd I instancji) po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2017 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej: SKO w [...]) z [...] grudnia 2016 r., nr [...], w przedmiocie czasowego odebrania zwierzęcia: I. oddalił skargę, II. przyznał od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adwokata L. L. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W skardze kasacyjnej G. S. (dalej: skarżący kasacyjnie) reprezentowany przez adw. L. L. zaskarżył w całości wyrok Sądu I instancji. Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a., zarzucił:

I. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1. art. 7 ust. 3 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn.: Dz. U. 2017 r. poz. 1840 ze zm.), poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że w zaistniałym stanie faktycznym zastosowanie znajduje art. 7 ust. 1 wskazanej ustawy,

2. art. 6 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn.: Dz. U. 2017 r. poz. 1840 ze zm.), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie,

II. naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7 k.p.a., polegające na bezzasadnym oddaleniu skargi, podczas gdy organ administracji publicznej nie wyjaśnił w sposób prawidłowy stanu faktycznego sprawy,

2. art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a., polegające na bezzasadnym oddaleniu skargi, podczas gdy mamy do czynienia z brakiem realizacji przez organ administracji publicznej wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, w tym braku przesłuchania świadków.

Stawiając powyższe zarzuty, na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. oraz art. 250 § 1 p.p.s.a., wniesiono o:

1. uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie przedmiotowej sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania, 2. zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz adw. L. L. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.

Stosownie do treści art. 176 § 2 p.p.s.a. złożono oświadczenie, o zrzeczeniu się przeprowadzenia rozprawy w przedmiotowej sprawie.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że Sąd I instancji niewłaściwie uznał, że zaistniały stan faktyczny można uznać za znęcanie się nad zwierzęciem. W zaistniałym stanie faktycznym nie można stwierdzić, by właściciel znęcał się nad psem. Ze względu na pobyt w zakładzie karnym nie miał on fizycznej możliwości dopilnowania, aby pies miał odpowiednie warunki, chociaż dołożył należytych starań, by zapewnić mu właściwą opiekę. Mimo przebywania w zakładzie karnym starał się zapewnić psu odpowiedni pokarm oraz spacery, zaangażował swoją wieloletnią znajomą, aby go "doglądała". Przywołane w toku sprawy oświadczenia wskazują na odpowiednie warunki zapewniane psu uprzednio przez właściciela, jego więź ze zwierzęciem oraz troskę o stan jego zdrowia. Po opuszczeniu zakładu karnego skarżący udał się do schroniska w celu odebrania psa, jednakże po dostrzeżeniu zmian chorobowych na ciele zwierzęcia uznał, że wróci następnego dnia, aby mieć możliwość konsultacji z weterynarzem. Sąd I instancji niesłusznie uznał takie zachowanie skarżącego za niechęć do odbioru zwierzęcia.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6168 Weterynaria i ochrona zwierząt
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona zwierząt
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze