Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur /spr./ sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. NSA Anna Żak po rozpoznaniu w dniu 22 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 1369/19 w sprawie ze skarg N. M. K. oraz R. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z 16 lipca 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 1369/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi N. M. K. oraz R. K. na decyzję Wojewody [...] z [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę.
R.K. , reprezentowany przez adwokata, wniósł skargę kasacyjną od powołanego wyroku, zaskarżając orzeczenie w całości. Na podstawie art. 174 pkt 1 i pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej "P.p.s.a.") zarzucił naruszenie:
1. prawa materialnego, tj. art. 13 ust. 2 i 3 oraz art. 14 ust. 2 w zw. z art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych w powiązaniu z art. 156 § 1 pkt 1 - 7 K.p.a., a także art. 28 K.p.a. w zw. z art. 28 ust. 2 oraz art. 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie tych przepisów polegające na przyjęciu, że przepisy intertemporalne zawarte w ustawie o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych uniemożliwiają wzięcie pod uwagę ograniczeń wynikających z art. 4 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 tej ustawy przy ustalaniu interesu prawnego i tym samym kręgu uczestników przedmiotowego postępowania - co skutkowało błędny ustaleniem stron postępowania, całkowicie pomijającym fakt, iż osoby posiadające nieruchomości w obszarze oddziaływania wyznaczonym zgodnie z ustawą o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych zostaną znacząco ograniczone w możliwości dysponowania własnymi nieruchomościami, w tym zwłaszcza w zakresie budowania domów i lokali mieszkalnych;
2. przepisów postępowania, mające wpływ na wynik sprawy, tj. art. 20 § 1, 3 i 4 w zw. z art. 22 § 1 i 3 P.p.s.a. poprzez wydanie zaskarżonego wyroku przez sędziów objętych wnioskiem o wyłączenie, w sytuacji gdy sędziowie ci mogli podejmować jedynie czynności niecierpiące zwłoki, przy jednoczesnym nieuprawnionym zakwalifikowaniu wniosku o wyłączenie imiennie wskazanych sędziów jako wniosku o wyłączenie sądu - wbrew intencji wnioskodawcy - co w konsekwencji uniemożliwiło kontrolę podstaw wyłączenia sędziów wskazanych we wniosku.
Podnosząc powyższe zarzuty, R.K. wniósł o:
1. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie;
2. zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
W piśmie z [...] listopada 2020 r. wnoszący skargę kasacyjną oświadczył, że zrzeka się rozprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 182 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej powoływana również jako "P.p.s.a."), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje skargę kasacyjną na posiedzeniu niejawnym, gdy strona, która ją wniosła, zrzekła się rozprawy, a pozostałe strony, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia skargi kasacyjnej, nie zażądały przeprowadzenia rozprawy.