Sprawa ze skargi na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Gorczycka - Muszyńska, Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski, Andrzej Gliniecki ( spr. ), Protokolant Krzysztof Tkacz, po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2006 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. i S. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 lutego 2005 r. sygn. akt II SA/Po 392/03 w sprawie ze skargi J. i S. D. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] stycznia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę kasacyjną;

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 23 lutego 2005 r. sygn. akt II SA/Po 392/03 oddalił skargę J. i S. małż. D. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] stycznia 2003 r. Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2002 r. Nr [...], którą Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K., na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126), dalej zwanej Prawem budowlanym, nakazał J. i S. D. rozbiórkę samowolnie wybudowanego obiektu dystrybucji oleju opałowego zlokalizowanego przy ul. K. w R. (działka nr [...]) poprzez:

- zdemontowanie zbiornika na olej opałowy o poj. V = 20 000 l,

- zdemontowanie wiaty wybudowanej nad zbiornikiem.

Jak wynika z uzasadnienia powyższej decyzji i protokołu oględzin z dnia 13 listopada 2002 r. przedmiotowa wiata istnieje od pierwszej połowy lat dziewięćdziesiątych, podczas montażu zbiornika na olej (umiejscowionego pod powierzchnią terenu, przykrytego płytą betonową, wylaną na mokro), co miało miejsce w 1999 r., wiata została zdemontowana a następnie ponownie ustawiona nad ww. zbiornikiem.

Inwestor posiada jedynie decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 1 marca 1999 r. na budowę zbiornika o pojemności 30 m3. W odwołaniu od powyższej decyzji S. D. tłumaczy się, iż został w 1999 r. poinformowany przez urzędników Urzędu Gminy i Starostwa, że na tego typu inwestycję, nie jest wymagane pozwolenie na budowę.

Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] stycznia 2003 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, uznając stan faktyczny sprawy i jego kwalifikację prawną za prawidłowe.

J. i S. małż. D. złożyli skargę od powyższej decyzji do sądu administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie. Skarżący w skardze kwestionują ustalenia stanu faktycznego sprawy i twierdzą, że wiatę zbudowali w 1991 r. a zbiornik na olej opałowy zagłębili w gruncie w 1993 r. W 1999 r. nawet podjęli próbę uzyskania pozwolenia na budowę i otrzymali decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z której nie wynikał obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę. Zdaniem skarżących, w sprawie powinny mieć zastosowanie przepisy Prawa budowlanego z 1974 r., co wynika z art. 103 ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 23 lutego 2005 r. oddalił skargę uznając, że stan faktyczny sprawy został ustalony prawidłowo i co znajduje odzwierciedlenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Nawet gdyby przyjąć, że na czas montażu zbiornika na olej w 1999 r., wiata została zdemontowana i następnie odtworzona powtórnie to i tak, należy to traktować jako budowę w rozumieniu art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego. Było więc wymagane pozwolenie na budowę. Temu zaś, że zbiornik był umiejscowiony pod ziemią od 1993 r. przeczy fakt wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w 1999 r., gdyż nie wydaje się decyzji dla inwestycji już zrealizowanej. Również z protokołu badania stanu technicznego zbiornika z dnia 28 maja 1999 r. nie wynika, że badaniu poddano zbiornik już wkopany w grunt i od kilku lat eksploatowany. Istnienia obiektu dystrybucji oleju opałowego na działce skarżących nie ujawniła również mapa sytuacyjno-wysokościowa wykonana na podstawie mapy sytuacyjnej oraz pomiaru uzupełniającego z dnia 12 lutego 1999 r. Odnotowano tam natomiast istnienie wiaty.

Strona 1/2