Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędzia del. NSA Zdzisław Kostka (spr.) Protokolant Andżelika Nycz po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 1457/11 w sprawie ze skargi M. C. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...] grudnia 2005 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego w całości od skarżącej M. C. na rzecz Gminy S.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 17 listopada 2011 r. (IV SA/Wa 1457/11), rozpoznając skargę M. C. na uchwałę Rady Gminy S. z [...] grudnia 2005 r. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części, mianowicie fragmentów części graficznej i tekstowej, dotyczących szerokości drogi o symbolu KL, w miejscu, w którym przylega ona do działki nr [...].
Skarżąca w skardze na uchwałę Rady Gminy S. z [...] grudnia 2005 r. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podniosła następujące zarzuty.
1. Twierdziła, że istnieje rozbieżność w określeniu szerokości drogi oznaczonej symbolem KL, przebiegającej m.in. przez część działki nr [...], której skarżąca jest właścicielką, w części tekstowej i graficznej zaskarżonego planu miejscowego.
2. Zarzuciła, że na terenie przeznaczonym na rezerwę pod drogę publiczną (KR), który przebiega m.in. przez działkę nr [...], stanowiąc, że może być wykorzystany w dotychczasowy sposób oraz wprowadzając na nim zakaz rozbudowy istniejących budynków i budowy nowych obiektów kubaturowych, nie oznaczono żadnych parametrów, w szczególności szerokości terenu w liniach rozgraniczających i minimalnej powierzchni terenu biologicznie czynnego. Podniosła ponadto, że nie zdefiniowano określenia "zabudowa kubaturowa".
3. Podniosła, że część działki nr [...] została bez racjonalnego uzasadnienia przeznaczona w zaskarżonym planie miejscowym na produkcję rolną o przewadze użytków zielonych o podwyższonych walorach ekologicznych (Re), zamiast pod zabudowę. Według skarżącej, z uwagi na to, że teren ten znajduje się blisko S. i jest uzbrojony, zasadne było, zwłaszcza w części leżącej przy ulicy, przeznaczenie tego terenu pod zabudowę. Ponadto wskazała, że inne nieruchomości dostępne z tej samej drogi publicznej zostały przeznaczone pod zabudowę.
4. Twierdziła, że nie została zawiadomiona o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu.
5. Zarzuciła, że w zaskarżonym planie miejscowym nie określono stawki procentowej, na podstawie której ustala się opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek uchwalenia lub zmiany planu miejscowego dla terenów oznaczonych symbolami KG, KZ, KL i KD, które wcześniej były terenami rolnymi.
Sąd pierwszej instancji zaskarżonym wyrokiem uwzględnił pierwszy ze wskazanych zarzutów.
Odnośnie do pozostałych zarzutów stwierdził, że nie są zasadne, co uzasadnił następująco.
Zarzut drugi. Sąd pierwszej instancji zauważył, że w projekcie planu teren oznaczony symbolem KR był przeznaczony na drogę publiczną i został oznaczony symbolem KG, jednakże na skutek uwzględnienia zarzutu skarżącej do projektu planu (zaskarżony plan był uchwalany w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) otrzymał on obecne oznaczenie i przeznaczenie. Według Sądu pierwszej instancji wskazana zmiana spowodowała, że teren ten nie jest przeznaczony pod drogę, wobec czego nie było konieczne ustalanie parametrów drogi publicznej; wystarczające było wskazanie linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu, co w zaskarżonej uchwale uczyniono.