Skargi kasacyjne P. G. oraz Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej obywatelstwa polskiego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Włodzimierz Ryms ( spr.) Sędziowie Jacek Chlebny Stanisław Nowakowski Protokolant Monika Czyżewska po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych P. G. oraz Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1487/05 w sprawie ze skargi P. G. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej obywatelstwa polskiego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego między stronami.

Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Obywatelstwo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę P. G. i stwierdził nieważność decyzji Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] maja 2005 r. oraz z dnia [...] stycznia 2005 r., którą organ nadzoru odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2003 r. o odmowie poświadczenia posiadania obywatelstwa polskiego G. G.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Wojewoda [...], w postępowaniu wszczętym z urzędu, decyzją z dnia [...] października 2003 r. odmówił potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego G. G., przyjmując, iż utraciła ona obywatelstwo polskie w związku z wyjazdem na stałe do Republiki Federalnej Niemiec w 1980 r., złożeniem prośby o zezwolnienie na zmianę obywatelstwa oraz uzyskaniem obywatelstwa niemieckiego. Zezwolenie na zmianę obywatelstwa stanowiła uchwała nr 37/56 Rady Państwa z dnia 16 maja 1956 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego repatriantom niemieckim.

P. G., syn zmarłej w 1993 r. G. G., wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października

2003 r., podnosząc że decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ jego matka nie utraciła obywatelstwa polskiego, gdyż uchwała nr 37/56 Rady Państwa z dnia 16 maja 1956 r. nie stanowi zezwolenia na zmianę obywatelstwa jego matki.

Organ nadzoru odmawiając stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji zajął stanowisko, iż kwestionowana decyzja nie narusza prawa, gdyż G. G. utraciła obywatelstwo polskie, ponieważ spełnione zostały warunki określone w ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim, w tym warunek w postaci uzyskania zezwolenia Rady Państwa na zmianę obywatelstwa.

Uwzględniając skargę i stwierdzając nieważność decyzji organu nadzoru, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., Sąd pierwszej instancji, niezależnie od zarzutów podniesionych w skardze P. G., zwrócił uwagę, iż zasadnicze znaczenie ma kwestia, czy skarżący może być stroną w sprawie dotyczącej obywatelstwa polskiego matki, a wobec tego, czy mogło toczyć się postępowanie z jego wniosku o stwierdzenie nieważności kwestionowanej decyzji. Jeżeli bowiem z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji występuje osoba, która nie jest stroną, organ, na podstawie art. 157 § 3 K.p.a., wydaje decyzję odmawiającą wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji. Skarżący jako spadkobierca strony w postępowaniu, w którym została wydana kwestionowana decyzja nie jest stroną w tej sprawie, a wobec tego nie jest legitymowany do złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności kwestionowanej decyzji. Zdaniem Sądu w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji z zakresu obywatelstwa interes prawny, w rozumieniu art. 28 K.p.a., ma osoba której status prawny był przedmiotem postępowania z tego zakresu. Wszystkie postępowania (np. utrata, nadanie bądź uznania obywatelstwa) prowadzone na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim wymagają złożenia wniosku przez zainteresowanego. Obywatelstwo polskie jako prawo osobiste, jest ściśle związane z osobą, której dotyczy, a zatem wyłączone jest inicjowanie postępowania z tego zakresu, także w trybach nadzwyczajnych, przez inne osoby. Oznacza to, że organ nadzoru jest zobowiązany, na podstawie art. 157 § 3 K.p.a. odmówić wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności kwestionowanej decyzji na wniosek skarżącego. Tak więc decyzje organu zostały wydane z rażącym naruszeniem art. 28 i 157 § 3 K.p.a.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Obywatelstwo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne