Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz, sędzia NSA Elżbieta Kremer, sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska (spr.), Protokolant asystent sędziego Tomasz Muszyński, po rozpoznaniu w dniu 17 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Łd 660/12 w sprawie ze skargi S.P. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia 30 marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 20 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Łd 660/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę S.P. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia 30 marca 2012 roku, Nr [...] w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...].
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne.
W dniu 30 marca 2012 r. Rada Gminy [...]działając na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.) podjęła uchwałę nr [...]r. w sprawie zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...].
Skargę na powyższa uchwałę wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi S.P. domagając się stwierdzenia jej nieważności i zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych. Skarżący zarzucił uchwale naruszenie art. 2 i art. 32 Konstytucji RP, art. 140 Kodeksu cywilnego i wynikających z niego uprawnień właścicielskich.
W motywach skargi strona wskazała, że w dniu 9 maja 2011 r. zwróciła się z wnioskiem (w ramach wniosków i uwag do projektu studium) o zmianę przeznaczenia jej działki, na działkę z możliwością zabudowy, argumentując, iż takie przeznaczenie mają działki sąsiednie zabudowane budynkami (nr [...],[...],[...],[...]). Wniosek nie został uwzględniony mimo tego, iż analogiczny wniosek złożony przez A.D. w okresie wyłożenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowości Z. został rozpatrzony pozytywnie. W ocenie skarżącego zaskarżona uchwała narusza podstawowe zasady konstytucyjne wyrażone w art. 2 i art. 32 Konstytucji RP, ponieważ Rada Gminy [...]stanowi akty prawa miejscowego w taki sposób, że jedni mieszkańcy gminy mają prawo do zabudowy swoich działek, a inni nie. Dodatkowo skarżący zwrócił uwagę na nieścisłości związane z opinią właściwego organu nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych oraz właściwego organu administracji geologicznej, w oparciu o które podjęto zaskarżoną uchwałę.
Odpowiadając na skargę Rada Gminy [...]wniosła o jej oddalenie, argumentując, że zmiana studium nie kształtuje dla nieruchomości skarżącego żadnych nowych, w porównaniu z dotychczas obowiązującymi zasad zagospodarowania. Nie stwarza kierunków do innego niż dotychczasowy sposobu wykorzystywania nieruchomości. Uchwała nie realizuje natomiast postulatu skarżącego odnośnie możliwości wprowadzenia zabudowy mieszkaniowej, co nie oznacza, że narusza opisane przez skarżącego zasady konstytucyjne. W ocenie organu nie zaistniała podstawowa przesłanka wynikająca z przepisu art. 101 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, jaką jest naruszenie interesu prawnego, skoro nie doszło do zmiany przeznaczenia nieruchomości w stosunku do przeznaczenia wynikającego z wcześniej obowiązującego planu. W niniejszej sprawie nie chodzi nawet o plan zagospodarowania przestrzennego będący aktem prawa miejscowego lecz jedynie o studium, a zatem dokument kierunkowy, wiążący jedynie organy Gminy w procesie uchwalania planów.