Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Powiatu w Biłgoraju w przedmiocie likwidacji Samodzielnego Publicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Biłgoraju
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia WSA del. Mirosława Pindelska Protokolant: Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 listopada 2011 r. sygn. akt III SA/Lu 410/11 w sprawie ze skargi W. C. na uchwałę Rady Powiatu w Biłgoraju z dnia 5 lipca 2010 r. nr XXXVIII/323/2010 w przedmiocie likwidacji Samodzielnego Publicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Biłgoraju 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie strona 1/6

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 17 listopada 2011 r. sygn. akt III SA/Lu 410/11, po rozpoznaniu sprawy ze skargi W. C. na uchwałę Rady Powiatu Biłgoraju z 5 lipca 2010 r. nr XXXVIII/323/2010 w przedmiocie likwidacji Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Biłgoraju, oddalił skargę. W uzasadnieniu Sąd rozpoznał dopuszczalność skargi wniesionej w trybie i na zasadach określonych w art. 87 ust. 1-4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.). Zgodnie z przepisem art. 87 ust. 1 ustawy każdy, czyj interes prawny lub uprawnienia zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ powiatu w sprawie z zakresu administracji publicznej, może, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia, zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Legitymacja skargowa została oparta na subiektywnym przekonaniu danej osoby, iż został naruszony jej interes prawny lub uprawnienie, co oznacza, że skarżący winien wykazać naruszenie interesu prawnego opartego na konkretnie naruszonym przepisie prawa materialnego. Sąd rozpoznający taką skargę zobowiązany jest natomiast do zbadania, czy będąca przedmiotem skargi uchwała lub zarządzenie narusza chroniony interes prawny lub uprawnienie skarżącego, a nie interesy innych osób. Dopiero wykazanie takiego naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia przez wnoszącego skargę na uchwałę organu otwiera drogę do merytorycznego jej rozpoznania, przy czym naruszenie to nie może mieć charakteru przyszłego i niepewnego, ale powinno być realne i aktualne. Skarga uregulowana w art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym nie jest zatem skargą powszechną (nie ma charakteru actio popularis). Rozważając przesłankę "interesu prawnego" jako przesłankę dopuszczalności skargi z art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, Sąd odwołał się do orzecznictwa sądowego dotyczącego art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, które jest aktualne ze względu na identyczne brzmienie obu ustaw. Przyjął następujące wyznaczniki prawne tego pojęcia:

1) legitymację do wniesienia skargi daje naruszenie interesu prawnego, a nie faktycznego;

2) interes prawny skarżącego musi wynikać z normy prawa materialnego kształtującej sytuację prawną wnoszącego skargę;

3) legitymację do wniesienia skargi stanowi naruszenie własnego interesu prawnego skarżącego.

Przepisy ustaw samorządowych nie upoważniają do wnoszenia skarg w interesie publicznym - w przeciwieństwie do postępowania prowadzonego na podstawie K.p.a., w którym stroną może być każdy, czyjego interesu prawnego lub uprawnienia dotyczy postępowanie. Stroną w postępowaniu toczącym się ze skargi na uchwałę samorządową może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone. Związek pomiędzy własną, indywidualną sytuacją prawną skarżącego a zaskarżoną uchwałą musi istnieć obecnie, a nie w przyszłości, powodować następstwo w postaci ograniczenia lub pozbawienia konkretnych uprawnień albo nałożenia obowiązków. Nie jest zatem wystarczające wykazanie samej potencjalnej możliwości naruszenia interesu prawnego w przyszłości.

Strona 1/6