Jak wynika z dotychczasowych rozważań, nie jest bez znaczenia dla kwalifikacji robót budowlanych wymagających pozwolenia na budowę, obszar oddziaływania inwestycji, jak trafnie podnosi się w skardze kasacyjnej zarzucając zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisów art. 29 ust. 2 pkt 15 w zw. z art. 28 ust. 1 i 2 oraz art. 3 pkt 20 Pr.bud. przez błędną ich wykładnię.
Nie można zgodzić się całkowicie z poglądem sądu, że obszar oddziaływania obiektu, w tym przypadku stacji bazowej telefonii komórkowej "w ogóle nie ma znaczenia dla kwalifikacji robót budowlanych, jako wymagających albo pozwolenia na budowę albo jedynie zgłoszenia". Tymczasem zgodnie z poglądami Sądu tak bardzo istotne dla sprawy jest to, że urządzenia będą miały wysokość przekraczającą 3 m (art. 30 ust. 1 pkt 3b Pr.bud.), co właściwie przesądza o tym, że wymagane jest zgłoszenie, bo w przeciwnym razie gdyby miały mniejszą wysokość to budowa stacji bazowej telefonii komórkowej mogłaby być realizowana bez zgłoszenia i bez pozwolenia na budowę. Do tak wręcz absurdalnego wniosku może prowadzić pogląd, że art. 29 ust. 2 pkt 15 Pr.bud. powinien mieć zastosowanie do budowy stacji bazowej telefonii komórkowej. Tak samo niedorzeczne jest odesłanie w zaskarżanym wyroku do ochrony w ramach trybu z art. 50 ust. 1 pkt 2-4 Pr.bud., zamiast przyjęcia poglądu, że budowa tego typu urządzeń, jak stacje bazowe telefonii komórkowej powinny być realizowane na podstawie pozwolenia na budowę.
W okolicznościach tej sprawy należy przyjąć, że była podstawa do wniesienia sprzeciwu w oparciu o art. 30 ust. 7 pkt 4 Pr.bud., gdyż roboty budowlane zaplanowane w zgłoszeniu, obejmujące realizację budowy stacji bazowej telefonii komórkowej, mogły spowodować wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich, jak trafnie podnosi się w skardze kasacyjnej. Przy realizacji tego typu urządzeń emitujących fale elektromagnetyczne, powinna obowiązywać zasada przezorności w trosce o zdrowie i życie ludzkie.
Należy pamiętać, że zgodnie z art. 74 ust. 2 oraz art. 5 Konstytucji RP ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych, które powinny kierować się zasadą zrównoważonego rozwoju, wspierać działania obywateli na rzecz ochrony i poprawy stanu środowiska oraz realizować prawo każdego do informacji o stanie i ochronie środowiska.
W duchu tych zasad powinny być interpretowane i stosowane przepisy Prawa budowlanego, co wyklucza przyjęcie poglądu, że budowa stacji bazowej telefonii komórkowej może być realizowana na podstawie zgłoszenia (art. 29 ust. 2 pkt 15 Pr.bud.). Nie do przyjęcia jest też pogląd, że budowa stacji bazowej telefonii komórkowej wymaga pozwolenia na budowę jedynie w sytuacji określonej w art. 29 ust. 3 Pr.bud., gdyż takie stanowisko nadmiernie ogranicza prawa stron wynikające z art. 28 ust. 2 Pr.bud. Materiał dowodowy przedstawiony przez inwestora, w którym stwierdza się, że budowa stacji bazowej telefonii komórkowej nie należy do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, ani do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, musi podlegać weryfikacji, sprawdzaniu w postępowaniu jurysdykcyjnym z udziałem stron postępowania, o których mowa w art. 28 ust. 2 Pr.bud. Należy zauważyć, że zakwalifikowanie budowy stacji bazowej telefonii komórkowej, po myśli inwestora, jako przedsięwzięcia nie wymagającego pozwolenia na budowę, automatycznie też zwalnia tą inwestycję z konieczności uzyskania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (art. 50 ust. 2 pkt 2 u.p.z.p. W dalszej kolejności przedsięwzięcie takie nie wymaga też uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie (art. 55 ust. 1 Pr.bud.).
Zdaniem składu orzekającego w tej sprawie, budowa stacji bazowej telefonii komórkowej, jako że taka budowa nie została wprost wyłączona z wymogu uzyskania pozwolenia na budowę postanowieniami art. 29 Pr.bud., powinna być realizowana zgodnie z art. 28 ust. 1 Pr.bud., co stanowi jedynie odpowiedni standard postępowania w demokratycznym państwie prawnym (art. 2 Konstytucji RP).
Przyjęcie poglądu, że przepis art. 29 ust. 2 pkt 15 Pr.bud. ma zastosowanie do budowy stacji bazowej telefonii komórkowej stanowi naruszenie tego przepisu przez błędną jego wykładni, podobnie jak zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b Pr.bud. stanowi naruszenie tego przepisu przez jego niewłaściwe zastosowanie (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.).
Powyższe przepisy Prawa budowlanego mogą mieć wyłącznie zastosowanie w przypadku instalowania na obiekcie budowlanym urządzeń i instalacji, które nie emitują do środowiska fal elektromagnetycznych, mają wyłącznie charakter urządzeń odbiorczych, jak np. anteny do odbioru programów telewizyjnych czy radiowych.
W świetle powyższych rozważań, w ocenie Sądu zarzuty skargi kasacyjnej są uzasadnione, a istota sprawy została dostatecznie wyjaśniona.
Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 w związku z art. 151 oraz art. 203 pkt 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.