Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr.) Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Małopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Kr 1107/16 w sprawie ze skargi "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w . na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lipca 2016 r. znak: [...] w przedmiocie sprzeciwu wobec zamiaru wykonania robót budowlanych 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od "[...]" Spółki z o.o. z siedzibą w Warszawie na rzecz Wojewody Małopolskiego kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 7 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 1107/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie uchylił decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lipca 2016 r.
nr [...] w przedmiocie sprzeciwu wobec zamiaru wykonania robót budowlanych.
Jak wynika z akt sprawy, Prezydent Miasta Krakowa decyzją z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] zna podstawie art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.) wniósł sprzeciw wobec zamiaru wykonania robót budowlanych polegających na instalacji urządzeń teletechnicznych stacji bazowej telefonii komórkowej, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnej [...] Sp. z o.o. o oznaczeniu [...]oraz deinstalacji wszystkich urządzeń instalacji radiokomunikacyjnej telefonii komórkowej [...], na budynku zlokalizowanym na działce nr [...], obr. [...] jedn. ewid. [...], przy ul. [...] w K.
W uzasadnieniu decyzji Prezydent Miasta Krakowa podniósł, iż planowana inwestycja nie spełnia art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, tj. nie stanowi urządzenia budowlanego, z uwagi na brak jej funkcjonalnego związku z obiektem budowlanym, na którym jest posadowiona. Wskazując, że na obszarze objętym zasięgiem oddziaływania projektowanej stacji bazowej telefonii komórkowej (promień 150 m od środka elektrycznego anten) brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub występuje on w odległości większej niż 110 m oraz 130 m w osi głównej wiązki promieniowania anten skierowanych odpowiednio na azymutach 110° oraz 10°, Prezydent Miasta Krakowa wyjaśnił, iż tylko czysto hipotetyczne jest założenie, że ponadnormatywne oddziaływanie planowanego przedsięwzięcia będzie obejmowało miejsca niedostępne dla ludności. Organ podniósł, że w przypadku braku planu miejscowego sposób zagospodarowania nie jest przesądzony i miejsca takie nie mogą zostać określone, należy zatem przyjąć, że cały obszar w obecnym stanie prawnym winien być traktowany jako dostępny dla ludności. W przeciwnym wypadku zaistniałaby sytuacja, w której w określonych odległościach od projektowanych urządzeń nie można byłoby budować nowych lub nadbudowywać istniejących domów mieszkalnych ponad określone w dołączonej dokumentacji wysokości. W podsumowaniu uzasadnienia decyzji Prezydent Miasta Krakowa wskazał, że miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości mniejszej niż 150 m od środka elektrycznego w osi głównej wiązki promieniowania anten sektorowych, co oznacza, że planowana inwestycja wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i tym samym uzyskania pozwolenia na budowę w myśl art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego.
Od powyższej decyzji z dnia [...] marca 2016 r. do Wojewody Małopolskiego odwołanie złożyła Spółka [...].
Wojewoda Małopolski decyzją z dnia [...] lipca 2016 r., znak: [...] na podstawie art. 81 ust. 1 i art. 82 ust. 3 ustawy Prawo budowlane oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Krakowa z dnia [...] marca 2016 r.