Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl, Sędziowie NSA Anna Łuczaj, Ludwik Żukowski (spr.), Protokolant Anna Wieczorek, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Powiatu we Włocławku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2004r., sygn. akt I SA 2180/03 w sprawie ze skargi Zarządu Powiatu we Włocławku na decyzję Ministra Kultury z dnia 18 sierpnia 2003r., nr DOZ-JM-500-49/03 w przedmiocie podziału nieruchomości oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (zwany dalej WSA lub Sądem) wyrokiem z dnia 6 grudnia 2004r. I SA/ 2180/03 oddalił skargę Zarządu Powiatu we Włocławku na decyzję Ministra Kultury z dnia 18 sierpnia 2003r. (nr DOZ-JM-500-49/03) w przedmiocie podziału nieruchomości. Główne motywy rozstrzygnięcia Sądu były następujące: Minister Kultury zaskarżoną decyzją z dnia 18 sierpnia 2003 r. (nr DOZ-JM-500-49/03) utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Toruniu z dnia 27 maja 2003r. (nr 97/2003) niezezwalającą na dokonanie na terenie zespołu połacowo-parkowego w Brzeziu, wpisanego do rejestru zabytków pod nr 246/A na podstawie decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Włocławku z dnia 4 listopada 1987 r., podziału aktualnej działki geodezyjnej o nr 89/7 w Brzeziu, w zakresie wydzielenia z niej odrębnych działek o nr: 89/9 - budynek mieszkalny oficyna pałacowa, o nr 89/10 - droga dojazdowa do budynku mieszkalnego oficyny pałacowej, o nr 89/8 budynek mieszkalny pawilon parkowy tzw. Wilsonówka oraz o nr 89/11 budynek mieszkalny kordegarda z bramą wjazdową. W uzasadnieniu tejże decyzji podkreślono, iż decyzja Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Toruniu z dnia 27 maja 2003r. zapadła w wyniku odmownego rozpatrzenia wniosku Starostwa Powiatowego we Włocławku dokonania podziału działki nr 89/7 na terenie zespołu pałacowego w Brzeziu. Zespół pałacowo-parkowy w związku z wpisaniem go do rejestru zabytków podlega ochronie prawnej na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy o ochronie dóbr kultury (w uzasadnieniu nie podano daty i miejsca publikacji ustawy aczkolwiek, jak należy sądzić, chodziło w tym przypadku o ustawę z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury, Dz. U . z 1999 r. Nr 98, poz. 1150 ze zm.). Proponowany podział naruszyłby, zdaniem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, zachowane walory historyczne obiektu, zanik jego integralności w historycznych granicach oraz zatarcie pierwotnego układu parcelacyjnego, który jest niezwykle ważnym świadectwem swojej epoki. Wydzielenie odrębnych działek, przeznaczonych do sprzedaży różnym użytkownikom byłoby działaniem naruszającym ustawowe cele ochrony dóbr kultury. Od opisanej decyzji odwołał się do Ministra Kultury Zarząd Powiatu we Włocławku podnosząc, iż nieruchomość stanowiąca zespół pałacowo-parkowy w Brzeziu stanowi własność Powiatu Włocławskiego; na nieruchomości tej znajdują się budynki mieszkalne, w których są lokale będące przedmiotem najmu, najemcy lokali wystąpili o ich nabycie. Zgodnie z ustawą z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U . z 2000 r. Nr 80, poz. 903) przy wyodrębnieniu własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością tego lokalu (art. 3 ust. 1 powołanej ustawy). Dla realizacji wniosków najemców konieczne jest, zgodnie z art. 95 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U . z 2000 r., Nr 46, ze zm.) wydzielenie działek niezbędnych do korzystania z budynków; podział ma zapewnić prawidłowe, zgodne z prawem budowlanym użytkowanie wydzielonej nieruchomości. Chybiony jest pogląd organu jakoby proponowany podział naruszyłby walory zabytkowe historycznego założenia bowiem zaniknie integralność zabytku w jego historycznych granicach oraz spowoduje pogorszenie warunków ochrony nieruchomości. Minister Kultury nie podzielił argumentacji odwołania i stwierdził, iż zgodnie z art. 93 ust. l cyt. wcześniej ustawy o gospodarce nieruchomościami podział nieruchomości jest dopuszczalny, jeżeli jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz przepisami szczególnymi. W odniesieniu do nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków, przepisami szczególnymi były przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury. Nie można przyjąć, iż podział nieruchomości, oznaczonej jako działka nr 89/7 w przypadku wydzielenia z niej osobnych działek o nr: 89/8, 89/9, 89/10 i 89/11 będzie miał charakter czysto abstrakcyjny, bez fizycznego oznaczenia granic powstałych w wyniku podziału nowych nieruchomości. Zarząd Powiatu zarzucił Ministrowi Kultury naruszenie przepisów cyt. wcześniej ustawy o ochronie dóbr kultury oraz art. 64 ust.3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej polegające na uchybieniu zasadzie ochrony prawnej własności, które miały wpływ na wynik sprawy. W odpowiedzi na skargę Minister Kultury wniósł o jej oddalenie z przyczyn wskazanych w swojej wcześniejszej decyzji.