Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl, Sędziowie NSA Anna Łuczaj, Ludwik Żukowski (spr.), Protokolant Anna Wieczorek, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Powiatu we Włocławku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2004r.,sygn. akt I SA 2190/03 w sprawie ze skargi Zarządu Powiatu we Włocławku na decyzję Ministra Kultury z dnia 25 lipca 2003r., nr DOZ-JM-500-36/03 w przedmiocie podziału nieruchomości oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (zwany dalej WSA lub Sądem) wyrokiem z dnia 6 grudnia 2004r. (sygn. akt sygn. akt I SA/ 2109/03) oddalił skargę Zarządu Powiatu we Włocławku na decyzję Ministra Kultury z dnia 25 lipca 2003r. (nr DOZ-JM-500-36/03) w przedmiocie podziału nieruchomości. Główne motywy rozstrzygnięcia Sądu były następujące: Minister Kultury zaskarżoną decyzją z dnia 25 lipca 2003 r. (nr DOZ-JM-500-36/03) utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Toruniu z dnia 27 maja 2003r. (nr 98/2003) niezezwalającą na dokonanie na terenie zespołu pałacowo -parkowego w Lubrańcu, wpisanego do rejestru zabytków pod nr 132/A na podstawie decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Włocławku z dnia 26 lipca 1984r., podziału aktualnych działek geodezyjnych o nr 638 i 639 w Lubrańcu, położonych przy ul. Kościuszki 14 w zakresie wydzielenia z nich odrębnych działek o nr: 638/1 (budynki mieszkalne, dawne oficyny pałacowe), 639/1 (fragment budynku mieszkalnego dawnej oficyny pałacowej ze służebnością głównej drogi dojazdowej przez park do wskazanych budynków). W uzasadnieniu tejże decyzji podkreślono, iż decyzja Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Toruniu z dnia 27 maja 2003r. zapadła w wyniku odmownego rozpatrzenia wniosku Starostwa Powiatowego we Włocławku dokonania podziału działek nr 638 i 639 na terenie zespołu pałacowego w Lubrańcu. Zespół pałacowo-parkowy w związku z wpisaniem go do rejestru zabytków podlega ochronie prawnej na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy o ochronie dóbr kultury (w uzasadnieniu nie podano daty i miejsca publikacji ustawy aczkolwiek, jak należy sądzić, chodziło w tym przypadku o ustawę z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury, Dz. U . z 1999 r. Nr 98, poz. 1150 ze zm.). Proponowany podział naruszyłby, zdaniem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, zachowane walory historyczne obiektu, zanik jego integralności w historycznych granicach oraz zatarcie pierwotnego układu parcelacyjnego, który jest niezwykle ważnym świadectwem swojej epoki. Wydzielenie odrębnych działek, przeznaczonych do sprzedaży różnym użytkownikom byłoby działaniem naruszającym ustawowe cele ochrony dóbr kultury. Od opisanej decyzji odwołał się do Ministra Kultury Zarząd Powiatu we Włocławku podnosząc, iż nieruchomość stanowiąca zespół pałacowo-parkowy w Lubrańcu stanowi własność Powiatu Włocławskiego; na nieruchomości tej znajdują się budynki mieszkalne, w których są lokale będące przedmiotem najmu, najemcy lokali wystąpili o ich nabycie. Zgodnie z ustawą z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U . z 2000 r. Nr 80, poz. 903) przy wyodrębnieniu własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością tego lokalu (art. 3 ust. 1 powołanej ustawy). Dla realizacji wniosków najemców konieczne jest, zgodnie z art. 95 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U . z 2000 r., Nr 46, ze zm.) wydzielenie działek niezbędnych do korzystania z budynków; podział ma zapewnić prawidłowe, zgodne z prawem budowlanym użytkowanie wydzielonej nieruchomości. Chybiony jest pogląd organu jakoby proponowany podział naruszyłby walory zabytkowe historycznego założenia bowiem zaniknie integralność zabytku w jego historycznych granicach oraz spowoduje pogorszenie warunków ochrony nieruchomości. Minister Kultury nie podzielił argumentacji odwołania i stwierdził, iż zgodnie z art. 93 ust. l cyt. wcześniej ustawy o gospodarce nieruchomościami podział nieruchomości jest dopuszczalny, jeżeli jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz przepisami szczególnymi. W odniesieniu do nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków, przepisami szczególnymi były przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury. Nie można przyjąć, iż podział nieruchomości, oznaczonej jako działki nr 638 i 639 w przypadku wydzielenia z nich osobnych działek o nr: 638/1 i 639/1 będzie miał charakter czysto abstrakcyjny, bez fizycznego oznaczenia granic powstałych w wyniku podziału nowych nieruchomości. Zarząd Powiatu zarzucił Ministrowi Kultury naruszenie przepisów cyt. wcześniej ustawy o ochronie dóbr kultury oraz art. 64 ust.3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej polegające na uchybieniu zasadzie ochrony prawnej własności, które miały wpływ na wynik sprawy. W odpowiedzi na skargę Minister Kultury wniósł o jej oddalenie z przyczyn wskazanych w swojej wcześniejszej decyzji.