Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Gliniecki /spr./ Sędziowie sędzia NSA Wojciech Chróścielewski sędzia NSA Janina Kosowska Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2007 r. sygn. akt IV SA/Wa 1986/07 w sprawie ze skargi P. Ć., M. P., G. W., K. W., M. W. i J. K. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uzgodnień środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego od skarżących na rzecz Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w całości.
Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 1986/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone przez P. Ć., M. P., G. W., K. W., M. W. i J. K. postanowienie Ministra Środowiska z dnia [..], nr [..] oraz poprzedzające je postanowienie tego organu z dnia [..] w przedmiocie uzgodnień środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie zachodniej obwodnicy P. w ciągu drogi krajowej nr [..] na odcinku [..] .
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Postanowieniem z dnia [..] Minister Środowiska uzgodnił realizację przedsięwzięcia według wariantu podstawowego a na odcinkach od km [..] do km [..] według wariantu S., od km [..] do km [..] według wariantu K. i określił warunki wykonania przedsięwzięcia. W uzasadnieniu organ wskazał, że analiza wariantów raportu oddziaływania na środowisko przyrodnicze i na warunki życia ludzi funkcjonowania układu komunikacyjnego oraz rozwiązań technicznych wykazała, że najkorzystniejszym wariantem przewidzianym do realizacji, na większości trasy jest wariant podstawowy, natomiast na wskazanych odcinkach wariant S. i wariant K. Wariant S. w znacznym stopniu minimalizuje kolizyjność z zasobami przyrody, droga nie będzie przecinać szczególnie cennych ekosystemów wymienionych w Załączniku I Dyrektywy Siedliskowej Natura 2000. Wariant K. został zaś wybrany z uwagi na większe oddalenie drogi od istniejącej i planowanej zabudowy mieszkaniowej, a tym samym ze względu na korzystniejszy klimat akustyczny dla najbliżej położonych budynków.
Po rozpatrzeniu wniosków Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w P., P. Ć., M. S., I. i W. J., K., G. i M. W. oraz J. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej powyższym postanowieniem, Minister Środowiska postanowieniem z dnia [..] uchylił postanowienie w części dotyczącej lokalizacji ekranów akustycznych, odwodnienia oraz przepustów dla zwierząt orzekając w tym zakresie co do meritum, a w pozostałej części utrzymał postanowienie swoje z [..] w mocy. W uzasadnieniu postanowienia Minister Środowiska wskazał, że na odcinku przebiegu trasy przez miejscowość K. analizowano dwa warianty - "podstawowy" oraz K., z których ten drugi jest korzystniejszy ze względów społecznych, spełniający w możliwie największym stopniu postulaty mieszkańców K., N. i R. Z uwagi na brak możliwości przesunięcia trasy w kierunku północno-zachodnim, ze względu na kolizję z istniejąca i planowaną zabudową mieszkaniową w N., wariant "K. II" nie został opisany w raporcie.
Przebieg trasy w wariancie S. został wybrany ze względu na ochronę walorów przyrodniczych obszaru, na którym występują gatunki i siedliska chronione w ramach Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 "Dolina [...]". Planowana inwestycja w tym wariancie nie będzie miała wpływu na zabudowę mieszkaniową położoną w najbliższej odległości, a taka lokalizacja zmniejszy znacząco negatywne oddziaływanie na środowisko. Odnosząc się do zarzutu niezgodności wariantu S. z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz.U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) w sprawach dotyczących lokalizacji dróg krajowych przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym nie stosuje się. Ponadto organ stwierdził, że na inwestora nałożono obowiązki, które mają zapewnić wymagany prawem poziom ochrony przed hałasem, nałożono obowiązek wykonania analizy porealizacyjnej dotyczącej sprawdzenia skuteczności zastosowanych środków ochrony akustycznej, zarządca drogi jest także obowiązany do wykonywania okresowych pomiarów.