Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kamiński del. Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 17 października 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Prezesa Rady Ministrów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 1260/06 w sprawie ze skargi Gminy K. na rozstrzygnięcie nadzorcze Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] w przedmiocie odwołania wójta 1. oddala skargę kasacyjną , 2. zasądza od Prezesa Rady Ministrów na rzecz H. D. kwotę 180 ( słownie: sto osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Warszawie wyrokiem z 10 listopada 2006 r., sygn. akt II SA/Wa 1260/06 uchylił rozstrzygnięcie nadzorcze Prezesa Rady Ministrów z [...] w przedmiocie odwołania Wójta Gminy K.. W uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd po pierwsze podniósł, że skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze wydane na podstawie art. 96 ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) przez Prezesa Rady Ministrów o odwołaniu wójta, może wnieść stosownie do art. 98 ust. 1 i 3 tej ustawy gmina, której interes prawny, uprawnienie lub kompetencje zostały naruszone. Nie oznacza to jednak, że wójt, który został odwołany nie może wnieść skargi gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze. Rozstrzygnięcie to staje się prawomocne z upływem terminu do wniesienia skargi bądź z datą oddalenia lub odrzucenia skargi przez sąd (art. 98 ust. 5 u.s.t.). Do czasu uprawomocnienia się rozstrzygnięcia nadzorczego o odwołaniu wójta, odwołany wójt jest uprawniony do wniesienia skargi w imieniu gminy, na podstawie art. 98 ust. 3 u.s.t. Jest to jednak zawsze skarga gminy na rozstrzygniecie nadzorcze dotyczące gminy, a nie skarga wójta jako osoby fizycznej. Takie rozwiązanie prawne zapewnia w wystarczającym stopniu ochronę sądową gminy, w tym także wójta gminy jako jej organu (por. postanowienie NSA z 30 listopada 2005 r. sygn. akt II OSK 281/05). W przedmiotowej sprawie skarga została złożona w imieniu Gminy K. przez H. D. - bez wątpienia osobę pełniącą funkcję wójta. W aktach sprawy znajduje się zarządzenie wójta gminy z [...] wydane na podstawie art. 98 ust. 3 u.s.t. o wniesieniu skargi do sądu administracyjnego na rozstrzygnięcie nadzorcze Prezesa Rady Ministrów z [...]. Wobec tego skarga jest dopuszczalna.
Uzasadniony okazał się zarzut skargi co do braku podstaw do wyznaczenia przez organ w zaskarżonym rozstrzygnięciu nadzorczym osoby pełniącej funkcję wójta z dniem odwołania dotychczasowego wójta. Jak już wyżej wskazano, stosownie do art. 98 ust. 5 u.s.t. do czasu uprawomocnienia się, rozstrzygnięcie nadzorcze nie jest jeszcze prawnie wiążące, a zatem nie podlega wykonaniu. Treść wskazanego wyżej przepisu oznacza, że wykonalność rozstrzygnięcia nadzorczego należy łączyć z jego prawomocnością. Do czasu więc uprawomocnienia się rozstrzygnięcia organu nadzoru, nie jest ono jeszcze prawnie wiążące. Zatem przed upływem terminu określonego w powołanym art. 98 ust. 5 u.s.t. rozstrzygnięcie nadzorcze nie jest wykonalne. Dopiero rozpoznanie przez Sąd skargi wniesionej na rozstrzygnięcie nadzorcze lub bezskuteczny upływ terminu do jej wniesienia czynią przedmiotowe rozstrzygnięcie nadzorcze skutecznym.
W ocenie Sądu, w zaskarżonym rozstrzygnięciu, Prezes Rady Ministrów wykazał, iż Wójt Gminy K., pełniący tę funkcję od [...] naruszył obowiązujące prawo przez:
- opracowanie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które Rada Gminy K. przyjęła uchwałą z [...] Nr [...]. Studium to zostało uznane za sprzeczne z prawem przez Wojewodę P. rozstrzygnięciem nadzorczym z [...]. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku wyrokiem z 4 czerwca 2003 r. sygn. akt SA/Gd-3210/02 oddalił skargę Gminy na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze uznając je za zgodne z prawem. Sąd podzielając argumentacje Wojewody P. w zaskarżonym rozstrzygnięciu nadzorczym przyjął, że Studium naruszyło art. 6 ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym oraz 71 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.