Zgodnie art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zmiana planu miejscowego następuje w takim trybie, w jakim jest on uchwalany. Procedurę uchwalania planu określa art. 17 pkt 1
- 14 powołanej ustawy. Przepisy tej ustawy nie przewidują możliwości odstąpienia od procedury nawet w przypadku, gdy zmiana planu jest niewielka. Brak jest więc podstaw do rezygnacji z procedury uchwalania zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego także w przypadku zmiany planu polegającej na obniżeniu stawki opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.
Twierdzenie, iż przy zmianie planu nie doszło do istotnego naruszenia trybu nie znajduje uzasadnienia. W istocie w przedmiotowej sprawie w związku z uchwalaniem zmiany planu nie zachowano w ogóle trybu przewidzianego w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Twierdzenie, iż zawiadomienie o przystąpieniu do sporządzania planu było zbędne, gdyż zmiana planu nie godziła w interesy właścicieli nieruchomości jest nieuzasadnione. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dotyczy wszystkich mieszkańców gminy i każdy mieszkaniec gminy ma prawo wypowiedzieć się odnośnie do rozwiązań przyjętych w zmienianym planie.
Za niezasadny uznać również należy pogląd, że nie zostało udowodnione, że poprzednia prognoza skutków finansowych uchwalenia planu zdezaktualizowała się. Okoliczność ta, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie musi zostać udowodniona. Wystarczające jej uprawdopodobnienie i Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał w uzasadnieniu wyroku argumenty przemawiające za tym, że konieczne jej sporządzenie nowej prognozy skutków finansowych.
Gmina ma oczywiście swobodę w kształtowaniu stawek opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Nie oznacza to jednak, że projekt zmiany miejscowego planu zakładający zmianę stawki tej opłaty nie wymagał wyłożenia oraz dyskusji publicznej. Wbrew twierdzeniom Rady, planowane zmiany w planie nie dotyczą tylko właścicieli nieruchomości. Plan zagospodarowania przestrzennego jest prawem miejscowym i jego uregulowania w sposób bezpośredni lub pośredni dotyczą wszystkich mieszkańców gminy.
Za niezasadny uznać należy, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzut naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny art. 5 ustawy z dnia
20 lipca 2000 roku o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2007 roku, Nr 68, poz. 449 - tekst jednolity ze zm.).
Z przytoczonego wyżej artykułu wynika, że przepisy art. 4 tej ustawy, które określają zasady ogłaszania aktów normatywnych, nie wyłączają możliwości nadania aktowi normatywnemu wstecznej mocy obowiązującej, jeżeli zasady demokratycznego państwa prawnego nie stoją temu na przeszkodzie.
W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż nadaniu wstecznej mocy obowiązującej uchwale w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, sprzeciwiały się zasady demokratycznego państwa prawnego i pogląd ten, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego należy podzielić.
Brak jest podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku, które Naczelny Sąd Administracyjny byłby zobowiązany wziąć pod uwagę z urzędu.
Z przytoczonych wyżej względów skarga kasacyjna, jako pozbawiona usprawiedliwianych podstaw, na podstawie art. 184 p.p.s.a. została oddalona.