Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Łazach w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz sędzia NSA Andrzej Gliniecki sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Protokolant Agnieszka Gugała-Szczerbicka po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Łazach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 listopada 2009 r. sygn. akt II SA/Gl 283/09 w sprawie ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Łazach z dnia 10 października 2008 r. nr XIX/169/08 w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem z dnia 16 listopada 2009 roku, Nr II SA/Wa 283/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w Łazach z dnia 10 października 2008 roku, Nr XIX/169/08 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach zapadł w następującym stanie faktycznym.

Uchwałą z dnia 10 października 2008 roku, Nr XIX/169/08 Rada Miejska w Łazach dokonała zmiany § 46 pkt. 1 uchwały Rady Miejskiej w Łazach z dnia

25 października 2006 roku, Nr XLII/341/06 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zmiana polegała na obniżeniu stawki "opłaty planistycznej" z 30% do 10%.

Uchwale z dnia 10 października 2008 roku, Nr XIX/169/08 nadano wsteczną moc, obowiązującą od 1 stycznia 2007 roku.

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniósł Wojewoda Śląski podnosząc zarzut naruszenia art. 2 Konstytucji RP w zw. z art. 5 ustawy z dnia 20 lipca 2000 roku o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 roku, Nr 68, poz. 449) w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 roku Nr 80, poz. 717, ze zm.) oraz art. 28 ust. 1 w zw. z art. 17 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zdaniem Wojewody. zmiana stawki procentowej jest zmianą planu miejscowego i zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dokonywana być ma w takim trybie w jakim uchwalany jest plan miejscowy, a więc po przeprowadzeniu procedury ustalonej w art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Tymczasem podjęcie przedmiotowej uchwały nie było poprzedzone wykonaniem większości czynności proceduralnych określonych w art. 17 tejże ustawy co, zdaniem Wojewody, stanowi istotne naruszenie trybu uchwalania zmiany planu i w świetle art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym winno skutkować nieważnością uchwały w całości. Bez znaczenia, w ocenie Wojewody, pozostaje fakt, iż zmiana planu dotyczyła wyłącznie zmniejszenia wysokości stawki "opłaty planistycznej".

Nadto, zdaniem Wojewody, niedopuszczalne było nadanie przedmiotowej uchwale mocy wstecznej. Działanie takie w ocenie organu nadzoru stanowi naruszenie art. 2 Konstytucji RP w związku z art. 5 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z ostatnim przywołanym przepisem uchwała rady gminy w sprawie uchwalenia planu miejscowego obowiązuje od dnia wejścia w życie w niej określonego, jednak nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa.

Zdaniem Wojewody, co prawda przepis art. 5 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych przewiduje możliwość, nadania aktowi prawnemu wstecznej mocy obowiązującej pod warunkiem jednak, że nie stoją temu na przeszkodzie zasady demokratycznego państwa prawa. Pierwotna uchwała obowiązuje od ponad dwóch lat, a ustalenia planu miały wpływ na szereg czynności cywilnoprawnych i administracyjnych. Nieruchomości objęte planem niewątpliwie były w tym czasie przedmiotem obrotu. W przypadku wejścia w życie z mocą wsteczną przedmiotowej uchwały zachodziłaby zasadnicza wątpliwość jakie stawki opłaty planistycznej należy stosować, czy te z momentu zbycia, tj. 30% czy nowe z mocą wsteczną, tj. 10%.

Strona 1/7