Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant: starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 574/17 w sprawie ze skargi J.F. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia represji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 23 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi J.F. (dalej: skarżący), uchylił zaskarżoną decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu z [...] czerwca 2017 r. oraz poprzedzającą ją decyzję tego organu z [...] stycznia 2016 r. w przedmiocie odmowy potwierdzenia represji.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z [...] stycznia 2016 r. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (dalej: Prezes IPN lub organ) odmówił potwierdzenia, że skarżący spełnia warunki, o których stanowi art. 4 ustawy z 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 693 ze zm.; dalej: ustawa o działaczach opozycji).
W uzasadnieniu decyzji Prezes IPN wskazał, że w wyniku kwerendy przeprowadzonej w zasobie archiwalnym odnaleziono dokumenty wytworzone przy udziale wnioskodawcy w ramach czynności wykonywanych przez niego w charakterze tajnego informatora organu bezpieczeństwa państwa.
Skarżący wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Decyzją z [...] czerwca 2017 r. organ utrzymał w mocy decyzję własną z 25 stycznia 2016 r. Organ wyjaśnił, że nie oceniał, czy doszło do współpracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 (Dz.U. z 2016 r. poz. 1721 ze zm.). W tym postępowaniu nie bada się autentyczności dokumentów archiwalnych i nie prowadzi postępowania dowodowego w celu ustalenia prawdziwości faktów opisanych w dokumentach dotyczących wnioskodawcy.
Prezes IPN stwierdził, że ze zgromadzonej dokumentacji archiwalnej wynika, że skarżący był wykorzystywany przez organ bezpieczeństwa państwa w "kombinacjach operacyjnych". W notatce z 15 listopada 1983 r. opisano udział skarżącego w grze operacyjnej w celu niedopuszczenia do przyjazdu jego syna na grób G.P., natomiast 5 listopada 1983 r. skarżący wraz z poinstruowanym przez niego J.M., w rozmowie z C.F., w sposób zdecydowany próbowali podważyć jego argumentację dotyczącą prawdziwości złożonych przez niego zeznań w sprawie pobytu G.P. na komisariacie. Cel spotkań operacyjnych ze skarżącym został jasno określony m.in. w relacji z dalszej realizacji planu pracy grupy operacyjno-śledczej w sprawie operacyjnego rozpracowania o kryptonimie "[...]", sporządzonej 23 listopada 1983 r. W relacji tej stwierdzono, że od 12 października 1983 r. do 23 listopada 1983 r. odbyło się siedem spotkań ze skarżącym, podczas których realizowano cel strategiczny polegający na przekonywaniu o celowości ujawnienia przez figuranta (syna skarżącego) prawdy związanej z okolicznościami śmierci G.P., a także ograniczeniu wpływów B.S. i jej środowiska na zachowanie i postawę syna skarżącego. Z całości akt sprawy operacyjnego rozpracowania o kryptonimie "[...]" wynika, że cel ten był zbieżny z dążeniami skarżącego, który zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństwa, w jakim znalazł się jego syn i cała jego rodzina, a także prawidłowo określił przyczynę grożącego niebezpieczeństwa (niewygodne dla władzy zeznania złożone przez syna).