Skarżący wywiedli, odwołując się do art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, że przepis ten stanowi normę o charakterze bezwzględnym, zatem organ gminy podejmujący uchwałę w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie może pominąć żadnego ze wskazanych w nim elementów, w tym szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym, o ile na terenie objętym planem zachodzą okoliczności faktyczne, uzasadniające dokonanie takich ustaleń.
Powyższe, według skarżących, wynika z tego, że rada gminy jest zobowiązana do wyczerpania zakresu upoważnienia ustawowego poprzez uregulowanie wszystkich kwestii uznanych przez ustawodawcę za istotne. Obligatoryjnie powinna zatem określić w planie stanowiące element o charakterze obowiązkowym szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości, o których mowa w art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wymogi w tym zakresie precyzuje § 4 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w myśl którego przy zapisywaniu projektu tekstu planu miejscowego, ustalenia dotyczące szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości powinny zawierać określenie parametrów działek uzyskiwanych w wyniku scalania i podziału nieruchomości, w szczególności minimalnych lub maksymalnych szerokości gruntów działek, ich powierzchni oraz określenie kąta położenia granic działek w stosunku do pasa drogowego.
Ponadto skarżący zwrócili uwagę, że w planie nie określono elementu, o którym mowa w art. 15 ust. 2 pkt 11 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, czyli sposobu i terminu tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenów.
Kolejne zarzuty skarżący odnieśli do braku w uchwale także innych, obligatoryjnych elementów, jakie powinien zawierać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazali na zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego, zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego, zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej, a także wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych. Skarżący podnieśli, że w treści uchwały zostały zawarte jedynie pojedyncze postanowienia dotyczące niektórych z powyższych kwestii. Jednakże przedmiotowe postanowienia są zbyt ogólne, aby można było uznać, że organ planistyczny zawarł w uchwale wszystkie obligatoryjne elementy, które powinny wchodzić w skład planu miejscowego.
W konkluzji skarżący wskazali, że obecnie na terenie gminy obowiązują dwie uchwały w sprawie przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectw: Barbarka, Gołyszyn, Minoga, Nowa Wieś, Poręba Laskowska, Przybysławice, Rzeplin, Sobiesęki, Stoki, Szczodrkowice, Zamłynie. Jest to uchwała Rady Miejskiej w Skale z dnia 19 grudnia 2005 r. nr XXXVIII/328/05 (która została "unieważniona" w części), a także - stanowiąca przedmiot zaskarżenia - uchwała Rady Miejskiej w Skale z dnia 24 stycznia 2007 r. nr IV/21/07, dotycząca terenów oznaczonych w tekście i na rysunku planu symbolami MN1, MN2, MN3, MN4, RM1, RM2, U1, UP1, UP2, UT, P1, ZP1, ZP3, ZP.4, R.