Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miejskiej w Skale w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Uzasadnienie strona 10/10

Z przedstawionych powyżej względów zasadny okazał się również drugi zarzut postawiony przez autora skargi kasacyjnej.

Przyjęcie bowiem, że zaskarżoną uchwałę podjęto z naruszeniem zasad sporządzenia planu (art. 21 ust. 1 u.p.z.p.), było skutkiem wadliwego ustalenia, że uchwała ta pomija obligatoryjne elementy planu miejscowego, w szczególności wymagane przez art. 15 ust. 2 pkt 12 w zw. z art. 36 ust. 4 u.p.z.p. stawki procentowe, na podstawie których ustala się tzw. rentę planistyczną.

Jak powyżej wywiedziono, Sąd pierwszej instancji niezasadnie przyjął, że pomiędzy uchwałą z dnia 19 grudnia 2005 r., w której określono wszystkie wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku - "brakujące" - elementy, a zaskarżoną uchwałą, nie ma jakichkolwiek powiązań formalnych. Sąd wyprowadził powyższe twierdzenie, pomijając treść art. 28 ust. 2 u.p.z.p., na podstawie którego - co niewątpliwie wynika z będących w dyspozycji Sądu akt planistycznych - organy gminy podejmowały czynności po tym, jak rozstrzygnięcie Wojewody Małopolskiego z dnia 17 marca 2006 r. stało się prawomocne. W konsekwencji tego uchybienia Sąd pierwszej instancji niezasadnie przyjął za skarżącymi, że podejmując zaskarżoną uchwałę, naruszono art. 15 u.p.z.p.

Analiza złożonego stanu prawnego przedmiotowej sprawy prowadzi do wniosku, że Rada Miejska w Skale ustaliła w planie miejscowym przeznaczenie - objętych uchwałą tej Rady z dnia 19 grudnia 2005 r. - terenów sołectw: Barbarka, Gołyszyn, Minoga, Nowa Wieś, Poręba Laskowska, Przybysławice, Rzeplin, Sobiesęki, Stoki, Szczodrkowice, Zamłynie, w zakresie obszarów oznaczonych w tekście i na rysunku planu symbolami MN1, MN2, MN3, MN4, RM1, RM2, U1, UP1, UP2, UT, P1, ZP1, ZP3, ZP4, R, lecz - ze względu na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Małopolskiego z dnia 17 marca 2006 r. - nastąpiło to dopiero uchwałą z dnia 24 stycznia 2007 r.

Wiążąca wykładnia prawa dokonana przez Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający skargę kasacyjną Miasta i Gminy Skała oznacza, że Sąd pierwszej instancji rozpozna sprawę ze skarg Z. W., T. W. i S. W. oraz R. W. i W. W., uwzględniając, że zaskarżona uchwała została podjęta zgodnie z art. 28 ust. 2 u.p.z.p. i stanowi uzupełnienie uchwały z dnia 19 grudnia 2005 r. w zakresie, w jakim organ nadzoru prawomocnie stwierdził jej nieważność. Z tego powodu ocena jej legalności, w szczególności z zakresie zasad sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które należy wiązać z zawartością aktu planistycznego, zostanie przeprowadzona z uwzględnieniem tych postanowień uchwały z 2005 r., które mają charakter ogólny. Będą to pominięte w zaskarżonej uchwale ustalenia ogólne (rozdział I, w szczególności § 4 ust. 3 - wyjaśnienie pojęć, § 5 - zasady przeprowadzania scaleń), ustalenia obowiązujące na całym obszarze objętym planem (rozdział II), a także przepis końcowy - § 56, określający stawki procentowe, na podstawie których ustala się "opłatę planistyczną".

Jeżeli, tak jak stwierdzono na stronie 9 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, postanowienia uchwały z dnia 24 stycznia 2007 r. naruszają interes prawny Z. W., T. W. i S. W. oraz R. W. i W. W., Sąd ustali, czy pozostają one w zgodzie z obiektywnym porządkiem prawnym.

Z przytoczonych wyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji.

O zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a.

Strona 10/10