Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej B. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru w rejonie ulic W. P. i P. w B. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie: Sędzia NSA Zofia Flasińska /spr./ Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant: specjalista Agnieszka Gontarz po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 listopada 2015 r. sygn. akt II SA/Wr 560/15 w sprawie ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru w rejonie ulic W. P. i P. w B. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu.

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Wr 560/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru w rejonie ulic W. P. i P. w B.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wojewoda [...] zarzucił Radzie Miejskiej brak prawidłowej realizacji upoważnienia ustawowego w zakresie wyznaczenia liczby miejsc parkingowych przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową. W § 11 ust. 3 uchwały Rada dopuściła lokalizację miejsc parkingowych, w tym miejsc do parkowania samochodów wyposażonych w karę parkingową: 1) na terenach dróg publicznych, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych; 2) na terenach, na których dopuszczono je w rozdziale 2. Z kolei w ust. 4 tego paragrafu ustalono, że w obrębie działek przeznaczonych pod zabudowę ustala się następujące minimalne wskaźniki miejsc parkingowych dla pojazdów samochodowych: 1) 1 miejsce postojowe na każde 40 m2 powierzchni użytkowej w nowych lokalach usługowych; 2) 1 miejsce parkingowe na każde 2 stanowiska pracy w nowych obiektach produkcyjnych; 3) 2 miejsca parkingowe na jedno nowe mieszkanie. Wojewoda wskazał, że powyższe przepisy uchwały zostały przyjęte na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 6 uchwały z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199 ze zm.), zgodnie z którym, w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy, minimalną liczbę miejsc do parkowania w tym miejsca przeznaczone na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów. Zauważono, że przepis art. 15 ust. 2 pkt 6 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym został zmieniony na mocy art. 5 ustawy z dnia 23 października 2013 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1446). Zgodnie z jego brzmieniem sprzed nowelizacji w planie miejscowym określało się obowiązkowo minimalną liczbę miejsc do parkowania. Zatem wykładania celowościowa w powiązaniu z wykładnią historyczną art. 15 ust. 2 pkt 6 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie może pozostawiać wątpliwości co do zamiaru ustawodawcy aby w obecnym stanie prawnym w planie miejscowym określona została zarówno minimalna liczba miejsc do parkowania, tzw. ogólna, jak i minimalna liczba miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową. Według organu nadzoru należy mieć również na uwadze, że zmiana dokonana przez ustawodawcę w sposób jednoznaczny ustala, że minimalna liczba miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową powinna zostać ustalona w ramach ustaleń ogólnej minimalnej liczby miejsc do parkowania. Z kolei wymóg określenia minimalnej liczby miejsc do parkowania wynikający z art. 15 ust. 2 pkt 6 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym należy odnieść do każdego z przeznaczeń terenów ujętych w planie miejscowym (w ramach faktycznych potrzeb ich ustalenia). W przekonaniu organu nadzoru, o ile Rada ustalając minimalną liczbę miejsc postojowych dokonała ich ustalenia co do konkretnych przeznaczeń terenów (§ 11 ust. 4 uchwały), to w zakresie obowiązku ustalenia w ramach tej minimalnej liczby również miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową, Rada ograniczyła się w § 11 ust. 3 uchwały do dopuszczenia lokalizacji miejsc parkingowych, w tym miejsc do parkowania samochodów wyposażonych w kartę parkingową. Zgodnie z przepisem art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 460) - organ właściwy do zarządzania ruchem na drogach wyznaczając miejsca przeznaczone na postój pojazdów wyznacza stanowiska postojowe dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, zwaną dalej "kartą parkingową": 1) na drogach publicznych; 2) w strefach zamieszkania, o których mowa w art. 2 pkt 16 ustawy Prawo o ruchu drogowym; 3) w strefach ruchu, o których mowa w art. 2 pkt 16a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Na podstawie art. 12a ust. 2 ustawy o drogach publicznych stanowiska postojowe, o których mowa w ust. 1, w miejscu przeznaczonym na postój pojazdów wyznacza się w liczbie nie mniejszej niż: 1) 1 stanowisko - jeżeli liczba stanowisk wynosi 6-15; 2) 2 stanowiska - jeżeli liczba stanowisk wynosi 16-40; 3) 3 stanowiska - jeżeli liczba stanowisk wynosi 41-100; 4) 4% ogólnej liczby stanowisk jeżeli ogólna liczba stanowisk wynosi więcej niż 100. W ocenie organu nadzoru, przy tak ukształtowanych regulacjach dotyczących wymogu ustalenia minimalnej liczby miejsc do parkowania w tym miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową, nie jest możliwe ustalenie konkretnej liczby miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową w odniesieniu do poszczególnych terenów objętych planem miejscowym, na których dopuszcza się lokalizację miejsc parkingowych.

Strona 1/5