Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.) sędzia NSA Jerzy Bujko sędzia del. WSA Małgorzata Miron Protokolant asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miasta Władysławowa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 września 2011r. sygn. akt II SA/Gd 505/11 w sprawie ze skargi S. C. na uchwałę Rady Miejskiej Władysławowa z dnia 13 maja 2009r., nr XXXIII/333/2009 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Gminy Miasta Władysławowa na rzecz S. C. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 28 września 2011 r. po rozpoznaniu skargi S. C. stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały Rady Miejskiej Władysławowa z dnia 13 maja 2009 r., nr XXXIII/333/2009 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:
Uchwałą z dnia 13 maja 2009 r., nr XXXIII/333/2009, Rada Miejska Władysławowa uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w gminie Władysławowo oznaczony symbolem K-1 dla obszaru pomiędzy ul. Wojska Polskiego, do granic miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Karwia-Wschód", ul. Lewińskiego oraz zachodniej granicy administracyjnej Gminy Miasta Władysławowo.
W powyższej uchwale m. in. wyznaczono teren oznaczony symbolem 13 ZNz o przeznaczeniu pod trwałe użytki zielone, wprowadzając na tym terenie zakaz zabudowy oraz nakaz ochrony istniejącej zieleni.
S. C., właściciel działki nr [...] w Karwi znajdującej się na terenie oznaczonym w planie symbolem 13 ZNz, w skardze na powyższą uchwałę zarzucił naruszenie:
1) przepisów prawa materialnego - art. 1 ust. 2 pkt 1, art. 6 i art. 7 oraz art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm. - dalej zwana "u.p.z.p.") w związku z art. 64 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji RP polegające na przyjęciu planu bez uwzględnienia walorów ekonomicznych przestrzeni, prawa własności oraz zasad ładu urbanistycznego i bezpodstawne pozbawienie właścicieli działek prawa ich zagospodarowania zgodnie z obowiązującym prawem,
2) przepisów postępowania - art. 32 ust. 1 u.p.z.p. poprzez uchylenie się od oceny aktualności studium będącego podstawą uchwalonego planu, polegające na nieuwzględnieniu okoliczności, iż w toku prac nad studium posługiwano się mapami geodezyjnymi nie uwzględniającymi podziałów geodezyjnych i prawnych na terenie nieruchomości stanowiących pierwotnie działki o numerach 64, 72, 74, 75, 76 i 79,
3) przepisów postępowania - art. 19 ust. 1 u.p.z.p. polegające na nieponowieniu czynności dotyczących wyłożenia projektu planu do publicznego wglądu w niezbędnym zakresie,
4) przepisów art. 15 ust. 2 pkt 3 u.p.z.p. w zw. z art. 46 pkt 1 i art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. Nr 199, poz. 1227 ze zm. - dalej zwana "ustawą o udostępnianiu informacji o środowisku") poprzez sporządzenie niepełnej prognozy, nie uwzględniającej wpływu istniejących obiektów, ich niezbędnej rozbiórki oraz możliwych sposobów faktycznego korzystania z niewielkich nieruchomości wydzielonych na terenie objętym planem.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska Władysławowa wniosła o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku podniósł, że Rada Miejska podjęła zaskarżoną uchwałę w dniu 13 maja 2009 r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej jako "u.p.z.p."). Podjęcie uchwały poprzedziła procedura planistyczna - łącznie z dwukrotnym wyłożeniem do publicznego wglądu projektu planu miejscowego. Sporządzona została także, w 2008 r., "Prognoza oddziaływania na środowisko miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego K-1". Podstawę tego opracowania stanowiły akty prawne sprzed 15 listopada 2008 r. Podejmując zaskarżoną uchwałę w dniu 13 maja 2009 r. Rada nie dostrzegła, iż w dniu 3 października 2008 r. została uchwalona ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. Nr 199, poz. 1227 - dalej jako "ustawa z 3 października 2008 r."). Ustawa ta weszła w życie w dniu 15 listopada 2008 r. (art. 174 ww. ustawy), czyli 6 miesięcy przed dniem podjęcia zaskarżonej uchwały. W przepisach przejściowych zawartych w Rozdziale 2. Działu VIII ww. ustawy brak jest przepisów, które wskazywałyby jakie normy należy stosować w przypadku procedury planistycznej wszczętej na podstawie przepisów obowiązujących do dnia 15 listopada 2008 r., a nie zakończonych podjęciem stosownej uchwały do dnia wejścia w życie powyższej ustawy. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że w sprawie nie miał zastosowania przepis art. 153 ustawy z 3 października 2008 r., stanowiący, że do spraw wszczętych na podstawie ustawy zmienianej przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, a nie zakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy dotychczasowe. Przepis ten dotyczy bowiem tylko spraw wszczętych na podstawie ustawy wskazanej w art. 144, czyli ustawy - Prawo ochrony środowiska, rozstrzyganych ponadto w drodze decyzji administracyjnych. Natomiast przedmiotem oceny w rozpoznawanej sprawie jest uchwała rady gminy, będąca aktem prawa miejscowego, a procedura planistyczna uregulowana jest w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nie jest to zatem postępowanie, o którym mowa w art. 153 cyt. ustawy. Sąd odwołał się do orzeczeń sądów administracyjnych, w których przyjęto stanowisko, że brak przepisów przejściowych powoduje, iż należy stosować stan prawny obowiązujący w chwili uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w tym nowe rozwiązania przewidziane przepisami ustawy z 3 października 2008 r.