Dnia 6 maja 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Wanda Zielińska-Baran ( spr. ) Protokolant asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Gminy Koszarawa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 listopada 2009 roku sygn. akt II SA/Gl 522/09 w sprawie ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Gminy Koszarawa z dnia 12 grudnia 2008 roku nr XXV/147/08 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 16 listopada 2009 r., sygn. akt II SA/Gl 522/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpoznaniu skargi Wojewody, stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały nr XXV/174/08 Rady Gminy Koszarawa z dnia
12 grudnia 2008r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Koszarawa ( opubl. w Dz. Urz. Wojew. Śląskiego z 2009 r. Nr 39, poz. 916).
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji wskazał, że Wojewoda Śląski na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym złożył skargę na uchwałę Rady Miasta Koszarawa, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności jako sprzecznej z art. 17 w zw. z art. 19 ust. 1, art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W ocenie organu nadzoru podczas uchwalenia przedmiotowego planu doszło do naruszenia trybu uchwalenia planu, bowiem z dokumentacji planistycznej nie wynika aby dokonano ponownie uzgodnień po wprowadzeniu zmian do projektu planu w następstwie rozpoznania zgłoszonych uwag. Naruszono również art. 20 ust. 1, gdyż uwagi zgłoszone do projektu planu nie zostały rozpatrzone na tej samej sesji, na której Rada Gminy uchwaliła plan, po uprzednim stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium. Z załącznika nr 2 do ww. uchwały wynika, że Rada Gminy podjęła na dwóch sesjach w dniach 23 sierpnia i 27 października 2007 r. 11 uchwał, co do rozstrzygnięcia o sposobie rozpatrzenia uwag zgłoszonych do projektu planu. Z ustaleń zawartych w § 26 uchwały dotyczącym terenów urządzeń sportu USw wynika, że teren ten przeznaczony został m.in. pod wyciągi narciarskie, tymczasem w § 60 uchwały przeznaczenie terenów oznaczonych symbolem A7aUSw oraz A77bUSw zostało określone pod usługi sportu - obiekty i urządzenia wyciągów narciarskich. Zachodzi również rozbieżność pomiędzy tekstem planu a rysunkiem planu w zakresie dotyczącym obiektu i urządzenia wyciągu narciarskiego. Niezgodne z prawem, zdaniem Wojewody, są te ustalenia planu, które odwołują się do wymogów lub ustaleń zawartych w przepisach odrębnych, bez wskazania o jakie konkretne przepisy chodzi. W piśmie procesowym z dnia
13 października 2009 r. Wojewoda sformułował dodatkowe zarzuty wobec przedmiotowej uchwały, podnosząc, iż określenie w § 13 ust. 3 uchwały minimalnej szerokości linii rozgraniczających drogi oraz wprowadzenie w ust. 5, 6 i 7 § 13 możliwości zmiany parametrów drogi, uzależniając ją od zgodny zarządcy drogi, lub warunków lokalnych i struktury własnościowej terenu jest niezgodne z art. 15 ust. 2 pkt 1 i 6 ustawy oraz § 4 pkt 9 lit. a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymagań zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ( Dz. U. Nr 164, poz. 1587). W ocenie Wojewody również z treści § 8 ust. 6, § 11 ust.1 pkt 2, § 20 ust. 3 pkt 5, ust. 4 pkt 3 lit.c, § 21 ust. 3 pkt 8, § 22 ust. 3 pkt 8 uchwały wynika możliwość odstąpienia od stosowania ustaleń planu. W § 24 uchwały nie określono parametrów i wskaźników zabudowy i zagospodarowania terenów urządzeń sportu i rekreacji US. Natomiast w § 74 tekstu planu określono dla terenów pozostałych stawkę zerową jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości objętych planem, co jest niedopuszczalne. Przedmiotowa uchwała posługuje się pojęciami nieostrymi i niezdefiniowanymi, a to stanowi naruszenie art. 2 Konstytucji RP. Ponadto zaskarżona uchwała zawiera szereg postanowień wykraczających poza materię miejscowego planu oraz zapisy określające precyzyjnie jakiego rodzaju inwestycje mogą być lokalizowane na danym terenie ( np. według § 40 ust. 1 - Kościół rzymsko-katolicki), co stanowi przekroczenie władztwa planistycznego gminy.