Warszawa, dnia 23 kwietnia 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Teresa Zyglewska sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) sędzia del. WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej N. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 września 2019 r., sygn. akt III SAB/Wr 403/19 w sprawie ze skargi N. D. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę 1. uchyla punkt I zaskarżonego wyroku i stwierdza bezczynność Wojewody D., 2. stwierdza że bezczynność Wojewody D. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. w pozostałej części skargę kasacyjną oddala, 4. zasądza od Wojewody D. na rzecz N. D. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 26 września 2019 r. sygn. akt III SAB/Wr 403/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu skargi N. D. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę:
I. stwierdził, że Wojewoda D. jest bezczynny, a bezczynność nie ma charakteru rażącego naruszenia prawa;
II. zobowiązał Wojewodę D. do załatwienia sprawy w terminie 30 dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy;
III. oddalił dalej idącą skargę;
IV. zasądził od Wojewody D. na rzecz skarżącego kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Działając na podstawie art. 3 § 2 pkt 8, art. 50 § 1 oraz art. 53 i 54 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi N. D. wniósł skargę na bezczynność Wojewody D. w sprawie o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skarżący wniósł o:
1. zobowiązanie Wojewody D. do wydania decyzji udzielającej zezwolenia na pobyt czasowy i pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z treścią wniosku z dnia [...] marca 2018 r.;
2. zasądzenie od Wojewody D. na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w piśmie z dnia 14 marca 2019 r. (doręczonym skarżącemu w dniu 22 marca 2019 r.) organ wezwał go do uzupełnienia braków formalnych wniosku z dnia [...] marca 2018 r. w nieprzekraczalnym terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez przedłożenie "Podpisanego czytelnie imieniem i nazwiskiem przez podmiot powierzający wykonywanie pracy załącznika nr 1 do wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, który dołącza się w przypadku ubiegania się przez cudzoziemca o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. W wezwaniu zawarta została informacja, że w załączniku może podpisać się osoba lub osoby uprawnione do podejmowania tego rodzaju czynności na podstawie danych zawartych w Krajowym Rejestrze Sądowym albo Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej lub osoba upoważniona na podstawie stosownie udzielonego pełnomocnictwa". Jednocześnie organ poinformował skarżącego, iż: "dołączony do akt sprawy załącznik nr 1 nie został wypełniony w części "oświadczenie podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi oraz został podpisany przez osobę, która na podstawie KRS nie jest uprawniona do podejmowania tego rodzaju czynności prawnych".
Skarżący stwierdził, że treść wezwania z dnia 14 marca 2019 r. nie jest jednoznaczna dla osoby biegle władającej językiem polskim, a tym bardziej dla niego - obcokrajowca, dla którego niektóre zwroty nie były zrozumiałe. Zdaniem skarżącego w przedmiotowej sprawie poniósł on szkodę z powodu nieznajomości prawa, ponieważ organ nie udzielił mu niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Skarżący podał, że z uwagi na fakt, że członkowie zarządu przebywali poza granicami Polski, niemożliwe było uzupełnienie braków formalnych wniosku w terminie 7 dni od dnia 22 marca 2019 r. W związku z tym w piśmie z dnia 28 marca 2019 r. skarżący zwrócił się do organu z prośbą o przedłużenie terminu wynikającego z wezwania z dnia 14 marca 2019 r. Prośba ta jednak została bez odpowiedzi ze strony organu. Skarżący w dniu 1 kwietnia 2019 r. uzupełnił wniosek, przekładając poprawnie uzupełniony załącznik nr 1 do wniosku. W piśmie z dnia 1 kwietnia 2019 r. skarżący wyjaśnił również, że uzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie tj. do dnia 29 marca 2019 r. było niemożliwe, bowiem pełnomocnik uprawniony do podpisania załącznika nr 1 przebywał w tym czasie na urlopie wypoczynkowym poza granicami kraju. W piśmie z dnia 5 kwietnia 2019 r. (doręczonym skarżącemu w dniu 11 kwietnia 2019 r.) organ zawiadomił skarżącego o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku z dnia [...] marca 2018 r., na podstawie art. 64 § 2 K.p.a. Organ stwierdził, że braki formalne wniosku zostały uzupełnione po upływie wyznaczonego terminu.