Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Środowiska w przedmiocie umorzenia postępowania
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński /spr./ Sędzia WSA del. Iwona Bogucka Protokolant: starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. S.A. z siedzibą w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1789/14 w sprawie ze skargi M. S.A. z siedzibą w N. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. S.A. z siedzibą w N. na rzecz Ministra Środowiska kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6135 Odpady
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska
Uzasadnienie strona 1/10

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 1789/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. S.A. z siedzibą w N. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] Minister Środowiska, uchylił decyzję Marszałka Województwa Dolnośląskiego z 31 sierpnia 2012 r., którą odmówiono M., zwanej dalej "Spółką", zatwierdzenia instrukcji eksploatacji składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, z wydzieloną kwaterą przeznaczoną do składowania odpadów niebezpiecznych zawierających azbest.

W uzasadnieniu decyzji Minister Środowiska stwierdził, że zgodnie z art. 105 § 1 K.p.a., gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości lub w części, wydaje się decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości lub w części. Jedną z przyczyn bezprzedmiotowości postępowania jest zmiana stanu prawnego w toku postępowania administracyjnego. Takie stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którym bezprzedmiotowe jest postępowanie zarówno z powodu braku przedmiotu faktycznego do rozpatrzenia sprawy, jak również z powodu braku podstawy prawnej do wydania decyzji w zakresie żądania wnioskodawcy.

W dniu 23 stycznia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r., poz. 21); zgodnie z art. 252 tej ustawy, traci moc ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 185, z 2010 r., poz. 1243 ze zm.), której przepisy regulowały kwestie instrukcji eksploatacji składowiska odpadów.

Ustawa o odpadach z 2012 roku nie zawierała regulacji w zakresie decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska odpadów. W myśl art. 129 tej ustawy zarządzający składowiskiem odpadów był obowiązany do uzyskania instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, którą stanowił załącznik do decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.

Ustawodawca nie uregulował kwestii intertemporalnej (stosowania ustawy do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy), co oznacza, że należy stosować zasadę tempus regit actum (czas wyznacza podstawę działania). Należy przyjąć, że w sytuacji braku przepisów przejściowych zastosowanie mają przepisy obowiązujące w czasie podejmowania czynności. Brak wyraźnego uregulowania przez ustawodawcę kwestii intertemporalnej oznacza potrzebę bezpośredniego stosowania nowej ustawy, od momentu wejścia jej w życie, do stosunków nowopowstających i tych, które trwają - zostały nawiązane wcześniej. Zatem zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do złożenia wniosku o zatwierdzenie instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, zgodnie z wymaganiami ustawy z 2012 roku w terminie dwóch lat od dnia jej wejścia w życie (art. 240 ust. 1). Wobec trwałej przeszkody, uniemożliwiającej ukształtowanie stosunku materialnoprawnego, decyzję organu I instancji, w ocenie organu odwoławczego, należało uchylić, a postępowanie umorzyć bez rozstrzygnięcia sprawy, co do jej istoty.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6135 Odpady
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska