Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Gorczycka-Muszyńska, Sędziowie NSA Alicja Plucińska-Filipowicz, Joanna Runge-Lissowska /spr./, Protokolant Agnieszka Majewska, po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. i R. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2004 r. sygn. akt I SA 770/03 w sprawie ze skargi H. i R. T. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] marca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 4.11.2004 r. sygn. akt I SA 770/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę H. i R. T. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...].03.2003 r. nr [...], którą utrzymana została w mocy decyzja Generalnego Konserwatora Zabytków z dnia [...].03.2000 r. nr [...], odmawiająca stwierdzenia nieważności decyzji Konserwatora Zabytków m. st. Warszawy z lipca 1965 r. o wpisaniu do rejestru zabytków kamienicy przy ul. [...] w Warszawie. Wojewódzki Sąd powołał się na art. 99 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.), mocą którego ocena prawna wyrażona w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanym przed dniem 1.01.2004 r. wiąże w sprawie wojewódzkie sądy administracyjne i organ, którego działanie było przedmiotem zaskarżenia. W sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Konserwatora Zabytków z lipca 1965 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 26.02.2002 r. sygn. akt I SA 1479/00 uchylił decyzję Generalnego Konserwatora Zabytków z dnia [...].06.2000 r. nr [...] (w wyroku NSA podał datę decyzji [...].06.2002 r., ale nie ma wątpliwości, że chodziło o decyzję z daty [...].06.2000 r.), którą organ ten uchylił swoją decyzję z dnia [...].03.2000 r. nr [...] i stwierdził, iż decyzja z lipca 1965 r. została wydana z naruszeniem prawa, ale nie można stwierdzić jej nieważności z powodu upływu 10 lat od dnia jej doręczenia. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż wpisanie kamienicy przy ul. [...] w Warszawie do rejestru zabytków nie naruszyło przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i muzeach (Dz. U. Nr 410, poz. 41) i że pomimo uchybień w zakresie przesłanek art. 156 § 4 kpa, organ nadzoru prawidłowo ocenił decyzję o wpisie stosując przepisy i ich wykładnię obowiązujące w dacie 1.07.1965 r., a także, że mimo niepełnego określenia stron decyzji z lipca 1965 r. decyzja ta nie nosi znamion ciężkiej wadliwości , bowiem taka wada jest nieistotna i usuwalna w trybie rektyfikacji decyzji. Odnosząc te poglądy Naczelnego Sądu Administracyjnego do decyzji Ministra Kultury z dnia [...].03.2003 r. należy uznać, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie - skonstatował Wojewódzki Sąd Administracyjny. Zarzut skargi, iż nie odnaleziony został oryginał decyzji z lipca 1965 r. nie jest trafny, gdyż nie miało to wpływu na treść rozstrzygnięcia, natomiast co do zarzutu niedoręczenia tej decyzji stronie, to stwierdzić należy, że prawidłowo została ona doręczona Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy, który był uprawniony do wystąpienia z wnioskiem o wpis do rejestru zabytków, przy czym okoliczności co do strony postępowania, zgodnie z ww. oceną Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie można uznać za wadę, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 4 kpa, a tym bardziej za wadę wymienioną w pkt 2 § 1 tego artykułu - skonkludował Wojewódzki Sąd Administracyjny.