Skarga kasacyjna na uchwałę Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych w Warszawie w przedmiocie odmowy wydania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Włodzimierz Ryms Sędziowie Jacek Chlebny Wojciech Chróścielewski (spr.) Protokolant Anna Sidorowska po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 239/05 w sprawie ze skargi J. K. na uchwałę Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych w Warszawie z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki 1) uchyla zaskarżony wyrok; 2) uchyla zaskarżoną uchwałę Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych w Warszawie z dnia [...] oraz poprzedzającą ją uchwałę Prezydium Rady [...] Izby Pielęgniarek i Położnych w Szczecinie z dnia [...]; 3) zasądza od Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych w Warszawie na rzecz J. K. kwotę 200,- (dwieście) złotych tytułem zwrotu wpisu od skargi; 4) odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego od skarżącej J. K. na rzecz Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych w Warszawie;

Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2005 r., I SA/Wa 239/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność zaskarżonej przez J. K. uchwały Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych z [...] nr [...] oraz uchwały Prezydium Rady [...] Izby Pielęgniarek i Położnych w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Swoją uchwałą organ I instancji na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz.U. z 2001 r. nr 57, poz. 602 z późn. zm.) odmówił J. K. wydania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki, uzasadniając to faktem nie posiadania przez nią dyplomu uzyskania tytułu pielęgniarki. Uzyskany bowiem przez nią po ukończeniu studiów w latach 1984 - 88 dyplom magistra pielęgniarstwa Akademii Medycznej w Poznaniu nie dawał jej prawa wykonywania zawodu pielęgniarki. Strona posiadała prawo wykonywania zawodu wydane jej w 1988 r. przez Urząd Wojewódzki, a od 1995 r. przez [...] Izbę Pielęgniarek i Położnych na podstawie tego dyplomu, ale było ono oparte na przepisach rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 7 marca 1979 r. i ustawy z 21 lutego 1935 r. o pielęgniarstwie. Na podstawie nowych przepisów uwzględnienie przedmiotowego wniosku nie było możliwe. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych swoją uchwałą z [...] podzieliła stanowisko organu I instancji. W uzasadnieniu podniesiono, że dyplom ukończenia w 1988 r. Wydziału Pielęgniarskiego Akademii Medycznej w Poznaniu nie stanowił podstawy do wydania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki.

W skardze do Sądu J. K. wnosiła o uchylenie zaskarżonej uchwały zarzucając jej naruszenie zasady lex retro non agit oraz art. 34 i 37 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej.

Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych wniosła o odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu swego wyroku stwierdził, że uprawnienia Ministra Zdrowia z art. 24 ust. 3 ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych do zaskarżania do sądu administracyjnego prawomocnych uchwał organów samorządu nie można interpretować jako wyłączającego możliwość zaskarżenia uchwały, przez osobę mającą w tym interes prawny. Rozpatrując więc merytorycznie sprawę Sąd I instancji uznał, że uchwały organów obu instancji naruszały prawo w stopniu rażącym. Uchwały te podpisane były bowiem wyłącznie przez Prezesa i Sekretarza Naczelnej Rady, a w odniesieniu do uchwały Prezydium Rady [...] - przez Przewodniczącą Rady i Sekretarza, a winny być podpisane przez wszystkie osoby uczestniczące w posiedzeniu właściwej rady, jako organu kolegialnego, względnie powinna być do nich dołączona lista osób biorących udział w posiedzeniu - w przypadku, gdy treść rozstrzygnięcia zawarta jest w protokole z posiedzenia Rady. Co prawda prezydium okręgowej rady na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych działa w imieniu rady w sprawach określonych uchwałą rady, ale w rozpoznawanej sprawie Prezydium Rady [...] Izby Pielęgniarek i Położnych powołało się na uchwałę Rady z 18 października 1999 r. nr 121/99, ale uchwały tej niedołączono do akt. Brak w nich również dowodu doręczenia stronie orzeczenia organu I instancji, co uniemożliwia Sądowi ocenę, czy rozstrzygniecie organu I instancji nie było prawomocne. Podniesiono także, że interpretacja art. 34 ust. 1 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej dokonana przez organy obu instancji narusza ten przepis. Stanowi on bowiem, że osoba, która otrzymała kwalifikacje zawodowe przed dniem wejścia w życie ustawy zachowuje te uprawnienia. Skoro skarżąca otrzymała uprawnienia do wykonywania zawodu pielęgniarki jeszcze w latach 80, to całkowicie niezrozumiała jest odmowa uwzględnienia jej wniosku z powołaniem się na przepisy dotyczące wymagań dla pielęgniarek wprowadzone w 2001 r., bez jakiegokolwiek odniesienia się do regulacji zawartej w art. 34 ust. 1 ustawy. Sąd zauważył także, że jakkolwiek w świetle art. 34 ust. 1 i 37 ust. 1 ustawy o zawodzie pielęgniarki i położnej zbędne było badanie czy skarżąca spełnia wymagania, dla osób, które po raz pierwszy starają się o wydanie prawa wykonywania zawodu, to i tak w świetle tych wymagań skarżąca może wykonywać zawód. Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o zawodzie pielęgniarki i położnej, za szkołę pielęgniarską uznaje się także szkołę wyższą prowadzącą studia magisterskie. Tak więc w świetle art. 11 ust. 2 ustawy prawo wykonywania zawodu uzyskuje osoba, która posiada dyplom ukończenia polskiej szkoły pielęgniarskiej, a skarżąca taką szkołę ukończyła.

Strona 1/7