Dnia 16 lutego 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kamiński Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak /spr./ sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant asystent sędziego Julia Słomińska po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1072/14 w sprawie ze skargi J.K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia niewykonywania pracy na skutek represji politycznych oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 25 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J.K. (dalej jako "skarżący") na decyzję Kierownika (obecnie "Szefa") Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] kwietnia 2014 r. w przedmiocie odmowy potwierdzenia niewykonywania pracy na skutek represji politycznych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z [...] kwietnia 2014 r. utrzymał w mocy własną decyzję z [...] marca 2014 r., którą odmówił potwierdzenia, że skarżący w okresie od 1975 r. do 5 czerwca 2012 r. nie wykonywał pracy na skutek represji politycznych. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał między innymi art. 117 ust. 4 w związku z art. 6 ust. 2 pkt 6a ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1440, ze zm.) i art. 22 ust. 1 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2012 r., poz. 400).
Jak wynika z uzasadnienia decyzji, skarżący zwrócił się do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z wnioskiem o potwierdzenie, że w okresie od lutego 1975 r. do 5 czerwca 2012 r. na skutek represji politycznych nie wykonywał pracy zgodnie z wyuczonym zawodem na stanowisku sędziowskim. Skarżący przedłożył legitymację ubezpieczeniową z 23 października 1969 r. potwierdzającą okresy zatrudnienia, wypis z druku K-3 Wydziału Ewidencji Delegatury IPN w Bydgoszczy, zaświadczenie Oddziałowego Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu w Gdańsku z 20 kwietnia 2006 r. o uzyskaniu statusu pokrzywdzonego, wydruk strony internetowej Biuletynu Informacji Publicznej IPN zawierający dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych, opinię Prezesa Sądu Wojewódzkiego w Zielonej Górze z 5 lutego 1975 r. oceniającą jego pracę jako asesora sądowego, notatkę służbową Inspektora Wydziału Paszportów KW MO w Słupsku z 21 maja 1976 r. dotyczą zezwolenia na wyjazd do RFN.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wskazał, że od 1 września 1969 r. skarżący był zatrudniony na stanowisku aplikanta sądowego oraz asesora sądowego. Z dniem 31 stycznia 1975 r. Minister Sprawiedliwości zwolnił go z pracy w sądownictwie. Z opinii Prezesa Sądu Wojewódzkiego w Zielonej Górze z 5 lutego 1975 r. wynika, że przyczyną zwolnienia był niezadowalający poziom orzecznictwa. Od 6 września 1975 r. do 31 marca 1976 r. wnioskodawca pracował w NBP w Koszalinie w charakterze starszego referenta prawnego. Umowa o pracę została rozwiązana za porozumieniem stron. Następny wpisany okres zatrudnienia to praca w charakterze aplikanta adwokackiego w Zespole Adwokackim w Bytowie od 13 listopada 1976 r. (brak daty ustania zatrudnienia). Z relacji wnioskodawcy wynika jednak, że do dziś prowadzi własną kancelarię adwokacką w Bytowie.