Sprawa ze skargi na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędzia del. WSA Arkadiusz Windak Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 6 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1200/14 w sprawie ze skargi W. O. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od W. O. na rzecz Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska kwotę 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 1200/14, po rozpoznaniu skargi W. O. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy uchylił zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...], którym odmówiono uzgodnienia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z infrastrukturą techniczną na działce nr [...], obręb Ł., gmina D.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Wójt Gminy Dywity w piśmie z dnia [...] grudnia 2013 r. zwrócił się do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie w oparciu o zgromadzone w toku postępowania dowody, wydał postanowienie z dnia [...] grudnia 2013 r., w którym odmówił uzgodnienia realizacji przedmiotowej inwestycji. Uzasadniając swoje stanowisko organ I instancji stwierdził, że działka na której planowana jest inwestycja, położona jest w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Środkowej Łyny, a przedłożony projekt decyzji o warunkach zabudowy pozostaje w sprzeczności z § 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Nr 160 Wojewody Warmińsko - Mazurskiego z dnia 19 grudnia 2008 roku w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Środkowej Łyny (Dz. Urz. Woj. Warmi. Nr 201, poz. 3152) tj. narusza zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej.

W zażaleniu na powyższe postanowienie W. O. stwierdził, że obszar uznany przez RDOŚ w Olsztynie za zbiornik wodny faktycznie takim nie jest. Brak także określonej linii brzegowej co uniemożliwia wyznaczenie pasa 100 m. Nie zgodził się z wykładnią wyjątków od zakazu zastosowaną przez organ.

W postanowieniu z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska stwierdził, że ze względu na lokalizację planowanej inwestycji na Obszarze Chronionego Krajobrazu Doliny Środkowej Łyny konieczne było uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska (art. 60 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) w zakresie obowiązujących na tym obszarze zakazów i wymagań związanych z ochroną przyrody, które ujęte zostały w rozporządzeniu Nr 160 Wojewody Warmińsko - Mazurskiego z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Środkowej Łyny. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 8 ww. rozporządzenia obowiązuje zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. Organ odwoławczy po analizie akt sprawy stwierdził, iż rozstrzygnięcie organu I instancji jest prawidłowe, a zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Strona 1/11