Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak (spr.) Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1114/14 w sprawie ze skargi P. S. na decyzję Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] marca 2014 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżony wyrok; II. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w S. z dnia [...] grudnia 2013 r., znak: [...]; III. zasądza od Głównego Lekarza Weterynarii na rzecz P. S. kwotę 700 (siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 września 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 1114/14 oddalił skargę P. S. na decyzję Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Ostateczną decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w S., na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. d, f, j, 1 i ust. 2 ustawy dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744 z późn. zm.), wyznaczył P. S. do wykonywania na terenie powiatu s. od dnia 9 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. następujących czynności:
1) sprawowania nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badania przedubojowego i poubojowego, oceny mięsa i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt w trakcie uboju,
2) sprawowania nadzoru nad rozbiorem, przetwórstwem lub przechowywaniem mięsa i wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia,
3) pobierania próbek do badań,
4) badania laboratoryjnego mięsa na obecność włośni.
W wyniku wszczętego z urzędu postępowania, Powiatowy Lekarz Weterynarii w S. decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r., działając na podstawie art. 155 i art. 104 k.p.a., za zgodą strony, uchylił w całości powyższą decyzję własną z dnia [...] grudnia 2011 r. uznając, że P. S. odbył wymaganą 3 miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie uboju zwierząt rzeźnych, o której mowa w § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu czynności wykonywanych przez osoby niebędące pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej oraz kwalifikacji tych osób (Dz. U. Nr 89, poz. 860 z późn. zm., zwane dalej: "Rozporządzenie z dnia 22 kwietnia 2004 r."), przed uzyskaniem kwalifikacji zawodowych lekarza weterynarii, a nie po uzyskaniu prawa do wykonywania zawodu lekarza weterynarii.
Na skutek wszczętego z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii w S. z dnia [...] stycznia 2012 r. oraz z dnia [...] grudnia 2011 r., Mazowiecki Wojewódzki Lekarz Weterynarii decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., działając na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i art. 157 k.p.a., stwierdził nieważność ostatecznej decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii w S. z dnia [...] grudnia 2011 r. wyznaczającej skarżącego do wykonywania określonych w niej czynności weterynaryjnych. W uzasadnieniu decyzji organ nadzoru wskazał, że wyznaczenie ww. lekarza weterynarii odbyło się z rażącym naruszeniem prawa. Uwzględniając bowiem czynności, do których skarżący miał być wyznaczony oraz § 2 pkt 2 Rozporządzenia z dnia 22 kwietnia 2004 - wyznaczony decyzją lekarz weterynarii powinien mieć 3 miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie uboju zwierząt rzeźnych wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii. Zdaniem organu z porównania art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 767 z późn. zm. - zwanej dalej: "ustawa o zawodzie lekarza weterynarii") oraz art. 3 ust 1 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej wynika, że praktykę, o której mowa w § 2 pkt 2 Rozporządzenia z dnia 22 kwietnia 2004 r., może odbywać tylko lekarz weterynarii mający prawo wykonywania zawodu. Z uwagi na powyższe, a także ze względu na fakt, że skarżący odbył ww. 3 miesięczną praktykę przed uzyskaniem prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii wyznaczenie skarżącego nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa.