Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant starszy asystent sędziego Konrad Młynkiewicz po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 1092/11 w sprawie ze skargi R.N. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1092/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi R.N., uchylił zaskarżoną decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2011 r., znak [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji (pkt I), stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku (pkt II) oraz zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (pkt III).
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r., znak [...], na podstawie art. 59 ust. 1 w zw. z art. 55 pkt 2, art. 80 ust. 2 pkt 1, art. 81 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) udzielił W.B. pozwolenia na użytkowanie punktu handlowo-usługowego, zlokalizowanego w miejscowości P. przy ul. S. na działce nr [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu 6 kwietnia 2009 r. inwestor W.B. złożył wniosek o wydanie pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego punktu usługowo-handlowego. Budynek powstał w warunkach samowoli, dlatego niezbędna była procedura naprawcza, którą przeprowadzono na podstawie art. 56 ustawy Prawo budowlane z 1974 r. Do wniosku dołączono wymagane prawem dokumenty, a podczas obowiązkowej kontroli nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości.
Kujawsko-Pomorski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r., znak [...], na podstawie art. 104 w zw. z art. 156 § 1, art. 157 § 1 i § 2 i art. 158 § 1 K.p.a. oraz art. 81 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623), po rozpatrzeniu wniosku R.N., odmówił stwierdzenia nieważności powyższej decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M. z dnia [...] kwietnia 2009 r.
Po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez R.N. od ww. decyzji Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] marca 2011 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy powyższą decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2011 r.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ stwierdził, iż zaskarżona decyzja odpowiada przepisom prawa i nie zachodzą przesłanki do jej uchylenia.
W uzasadnieniu wskazano, że po przeprowadzeniu postępowania naprawczego w stosunku do budynku małej gastronomii, zlokalizowanego na działce nr [...] w P., stwierdzono, że sporny obiekt budowlany nadaje się do użytkowania. W tej sytuacji brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M. z dnia [...] kwietnia 2009r. udzielającej pozwolenia na użytkowanie. Nadto stwierdzono, że jakkolwiek podstawę prawną decyzji organu stopnia powiatowego z dnia [...] kwietnia 2009 r. stanowił art. 59 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118), to mając na uwadze fakt, że sporny obiekt budowlany został zrealizowany przed wejściem w życie tej ustawy, powyższe należy uznać za błąd organu. Wyjaśnił także, że wobec obiektów budowlanych wybudowanych przed wejściem w życie ustawy Prawo budowlane z 1994 r. zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 31, poz. 229 ze zm.), w tym również przepis art. 42 tej ustawy - art. 103 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Nadto organ odwoławczy podkreślił, że z brzmienia art. 103 ust. 2 ww. ustawy wynika wprost, że do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem 1 stycznia 1995 r. nie stosuje się art. 48 tej ustawy. W takich przypadkach zastosowanie ma art. 37 ustawy Prawo budowlane z 1974 r., jeżeli należałoby nakazać rozbiórkę obiektu budowlanego, a w przypadku braku podstaw do nakazania rozbiórki obiektu budowlanego na podstawie art. 37 ww. ustawy zachodzi konieczność legalizacji takiego obiektu na podstawie przepisów art. 40 i art. 42 ustawy Prawo budowlane z 1974 r.