Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie sędzia NSA Zdzisław Kostka /spr./ sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 września 2017 r. sygn. akt II SA/Sz 796/17 w sprawie ze skargi E. P. na zarządzenie zastępcze Wojewody [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odwołania ze stanowiska skarbnika Gminy R. 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżone zarządzenie zastępcze, 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz E. P. kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, 3. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 21 września 2017 r., sygn. akt II SA/Sz 796/17, po rozpoznaniu skargi E. P. stwierdził nieważność zarządzenia zastępczego Wojewody [...] z [...] maja 2017 r., którym, powołując się na 98a ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, Wojewoda odwołał skarżącą ze stanowiska skarbnika gminy R. z powodu naruszenia zakazu wynikającego z art. 4 pkt 6 ustawy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.
Jak wynika ze wskazanego rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewoda ustalił, że skarżąca na podstawie uchwały Rady Miejskiej w R. z [...] maja 2015 r. od 1 czerwca 2015 r. pełniła funkcję skarbnika gminy R. i pełniąc tę funkcję 1 października 2015 r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w postaci biura rachunkowego, którą tego samego dnia, to jest 1 października 2015 r., zawiesiła. Ustalenia co do rozpoczęcia przez skarżącą prowadzenia działalności gospodarczej i jej zawieszenia organ nadzoru oparł na danych z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, wynikających z wydruku z dnia 13 listopada 2016 r. Wyjaśniając znaczenie zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej uznał, że nie powoduje to zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej przede wszystkim dlatego, że w okresie zawieszenia przedsiębiorca ma prawo i obowiązek wykonywać czynności określone w art. 14a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W związku z tym uznał, że nie są istotne wyjaśnienia skarżącej, w których twierdziła, iż rozpoczęcie działalności gospodarczej nie doszło do skutku, gdyż w dniu, w którym miała być podjęta, została zawieszona i nie zaistniało żadne zdarzenie gospodarcze, do którego mogłyby się odnosić czynności wymienione w art. 14a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wojewoda odwołał się także do orzecznictwa sądów administracyjnych i Sądu Najwyższego, w których - zdaniem Wojewody - przyjęto, że zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej nie równa się faktycznemu zaprzestaniu jej prowadzenia. Ponadto organ nadzoru ustalił, że działalność gospodarcza skarżącej została wykreślona z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej 3 stycznia 2017 r. oraz że w tej ewidencji wskazano, iż zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej nastąpiło 1 października 2015 r. Jednakże organ uznał, że co najmniej do 13 listopada 2016 r. skarżąca "będąc przedsiębiorcą o statusie zawieszonej działalności gospodarczej, mogła wykonywać czynności, o których mowa w art. 14a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej". Wojewoda wskazał przy tym, że przedsiębiorca ma ustawowy obowiązek uaktualniania w terminie 7 dni od zdarzenia wpisów w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w tym zwłaszcza zgłoszenia trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej (art. 30 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) oraz że z wyjaśnień skarżącej nie wynika, aby tego obowiązku dopełniła.