Dnia 7 czerwca 2011 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz sędzia del. NSA Zdzisław Kostka /spr./ Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2011 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Gminy Kościelisko od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 listopada 2009 r. sygn. akt II SA/Kr 1337/09 w sprawie ze skargi G. Z. i L. B. na uchwałę Rady Gminy Kościelisko z dnia 30 października 2007 r. nr XIV/76/07 w przedmiocie zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wschodniej części obszaru wsi Kościelisko w gminie Kościelisko 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 23 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie o sygn. akt II SA/Kr 1337/09, rozpoznając skargi G. Z. i L. B. na uchwałę Rady Gminy Kościelisko z 30 października 2007 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wschodniej części wsi Kościelisko z dnia 2 lipca 2001 r. stwierdził nieważność tej uchwały.
Z akt sprawy wynikają następujące istotne okoliczności faktyczne.
W dniu 11 lutego 2008 r. skargę na uchwałę Rady Gminy Kościelisko z 30 października 2007 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wschodniej części wsi Kościelisko wniósł B. M..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z 8 maja 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt II SA/Kr 213/08 skargę tą odrzucił, gdyż została ona wniesiona zanim uchwała weszła w życie.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 28 sierpnia 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt II OSK 1132/08 uchylił postanowienie WSA w Krakowie z 8 maja 2008 r. i przekazał temu Sądowi sprawę do ponownego rozpoznania. W celu ponownego rozpoznania sprawa ta została zarejestrowana pod sygnaturą akt II SA/Kr 854/08.
W dniach 18 sierpnia 2008 r., 21 sierpnia 2008 r. i 25 sierpnia 2008 r. odrębne skargi na uchwałę Rady Gminy Kościelisko z 30 października 2007 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wschodniej części wsi Kościelisko wnieśli odpowiednio G. Z., L. B. i ponownie B. M.. Wszyscy skarżący są współwłaścicielami tych samych nieruchomości, w części leżących w granicach objętych zaskarżoną uchwałą.
Postanowieniem z 17 listopada 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt II SA/Kr 908/08 WSA w Krakowie odrzucił skargę B. M. stwierdzając, że sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku, przy czym chodziło o sprawę o sygnaturze akt II SA/Kr 854/08. Postanowienie to stało się prawomocne bez zaskarżenia.
Tego samego dnia WSA w Krakowie w sprawach o sygnaturze II SA/Kr 909/08 oraz II SA/Kr 910/08 oddalił skargi odpowiednio G. Z. oraz L. B.. Sąd uznał, że skarżący mimo że są współwłaścicielami szeregu działek położonych w Kościelisku to nie mają legitymacji do zaskarżenia uchwały, gdyż nie wykazali, aby naruszała ona ich interes prawny.
Wyrokiem z 27 października 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt II SA/Kr 854/08 WSA w Krakowie oddalił skargę B. M. uznając, że nie posiada on legitymacji do zaskarżenia uchwały, jako że skarga została wniesiona zanim zaskarżona uchwała weszła w życie.
Od wszystkich trzech wyroków wniesiono skargi kasacyjne, które Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał w dniu 19 czerwca 2009 r. W sprawie o sygnaturze akt II OSK 75/09 oddalił skargę kasacyjną B. M., zaś w sprawie o sygnaturze akt II OSK 205/09, po połączeniu spraw ze skarg kasacyjnych pozostałych dwóch skarżących, uwzględniając skargi kasacyjne uchylił wyroki Sądu pierwszej instancji i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania.
Oddalając skargę B. M. NSA zaakceptował stanowisko Sądu pierwszej instancji, sprowadzające się do tezy, że skoro w chwili wniesienia skargi zaskarżona uchwała nie obowiązywała, bo nie weszła jeszcze w życie, to nie mogła naruszać interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego, a zatem nie miał on legitymacji do jej zaskarżenia do sądu administracyjnego.