Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędziowie sędzia NSA Robert Sawuła sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 października 2021 r., sygn. akt II SAB/Łd 139/21 w sprawie ze skargi R. K. na bezczynność Wójta Gminy Z. w przedmiocie wydania decyzji ustalającej lokalizację inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 27 października 2021 r., sygn. akt II SAB/Łd 139/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu sprawy ze skargi R. K. na bezczynność Wójta Gminy Z. w przedmiocie wydania decyzji ustalającej lokalizację inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej operatora [...] nr [...] na działce oznaczonej w ewidencji gruntów nr [...], obręb [...], gmina Z., oddalił skargę.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył R. K., zaskarżając go w całości.
Na podstawie art. 174 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania, a konkretnie:
a) art. 35 § 1 i 3 k.p.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że skarżony organ nie dopuścił się naruszenia terminu załatwienia sprawy, w sytuacji gdy z okoliczności sprawy i niebudzący wątpliwości materiał dowodowy świadczy o tym, że organ mógł wydać decyzję kończącą postępowanie w sprawie w ustawowym terminie, z przyczyn zaś obiektywnie nieustalonych dopuścił się przewlekłości postępowania, błędnie niestwierdzonej przez Sąd, co powinno prowadzić do wydania orzeczenia uwzględniającego skargę w całości i stwierdzenia bezczynności organu i przewlekłego prowadzenia postępowania,
b) art. 12 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy w świetle materiału dowodowego i okoliczności sprawy organ dopuścił się naruszenia i nieprzestrzegania zasady szybkości postępowania, jego działania nie miały charakteru wnikliwego uzasadnionego stanem faktycznym sprawy, a przedsiębrane środki nie prowadziły do jej załatwienia, zaś dalszego przedłużania toku postępowania, co powinno prowadzić do wydania orzeczenia uwzględniającego skargę w całości i stwierdzenia bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania,
c) art. 149 § 1 pkt. 3 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie i niestwierdzenie w działaniu skarżonego organu przewlekłości postępowania i bezczynności, w sytuacji gdy stan faktyczny sprawy wskazuje na celowe, nieuzasadnione faktycznie ani prawnie działania Wójta Gminy Z., których wyłącznym celem i skutkiem jest najdłużej jak jest to możliwe odwlekanie w czasie wydania merytorycznej i zgodnej z przepisami prawa decyzji w sprawie, co powinno prowadzić do wydania orzeczenia uwzględniającego skargę w całości i stwierdzenia bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania,
d) art. 154 § 4 w zw. z § 5 p.p.s.a. poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że nie jest dopuszczalne w toku postępowania orzeczenie obowiązku naprawienia szkody, a właściwym trybem postępowania jest postępowanie przed sądem cywilnym, w sytuacji gdy niezbędnym dla uzyskania naprawienia szkody jest wydanie prejudykatu w postaci orzeczenia stwierdzającego bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, co powinno prowadzić do wydania orzeczenia uwzględniającego skargę w całości i stwierdzenia bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania.
Na podstawie przywołanych zarzutów, skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi oraz o zasądzenie od Wójta Gminy Z. na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.