Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w P. w sprawie uchwalenia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy P.
Tezy

Skoro prowadzenie schroniska dla zwierząt jest - w myśl ustawy o ochronie zdrowia zwierząt - działalnością nadzorowaną, poddaną wymogom ustawowym, i w którą ingerować może powiatowy lekarz weterynarii, to realizacja przez gminę zadania określonego w art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie zwierząt nie może następować poprzez wskazanie schroniska znajdującego się poza terytorium Polski, nawet, jeśli miejscem jego położenia jest terytorium państwa - członka Unii Europejskiej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie NSA Anna Łuczaj del. WSA Paweł Groński Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 września 2015 r. sygn. akt II SA/Wr 501/15 w sprawie ze skargi Gminy P. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w P. z dnia [...] marca 2015 r. w sprawie uchwalenia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy P. 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od Gminy P. na rzecz Wojewody D. kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 16 września 2015 r., sygn. akt II SA/Wr 501/15, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Gminy P. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...] maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w P. z dnia [...] marca 2015 r. w sprawie uchwalenia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy P., uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze w całości.

Powyższy wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Wojewoda D. rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] maja 2015 r., działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.), stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w P. z dnia [...] marca 2015 r. w sprawie uchwalenia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy P., z uwagi na istotne naruszenie art. 11a ust. 1 w związku z ust. 2 pkt 1 i pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 856 z późn. zm.). W ocenie organu nadzoru postanowienia § 5 pkt 3 lit. b i § 6 ust. 1 uchwały we fragmencie "oraz Straż Miejska" oraz § 10 ust. 1 we fragmencie "bezdomnych" załącznika do przedmiotowej uchwały, w sposób istotny naruszają prawo.

Organ wyjaśnił, że w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342, z późn. zm.), prowadzenie schroniska dla zwierząt jest działalnością nadzorowaną, poddaną wymogom ustawowym, w którą ingerować może powiatowy lekarz weterynarii. Realizacja przez gminę zadania określonego w art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie zwierząt nie może zatem następować poprzez wskazanie schroniska znajdującego się poza terytorium Polski, nawet w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Wskazano, że uchwała podejmowana na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt, mająca status aktu kierownictwa wewnętrznego i niebędąca aktem prawa miejscowego, nie może stanowić źródła obowiązków dla straży miejskiej w zakresie realizacji programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt.

Organ nadzoru, eliminując z obrotu prawnego opisywaną uchwałę, za przejaw nieupoważnionego korygowania zakresu przyznanego upoważnienia uznał też wprowadzenie do postanowień wymaganych treścią art. 11a ust. 2 pkt 7 ustawy o ochronie zwierząt, określenia "bezdomnych".

Prawidłowość rozstrzygnięcia nadzorczego zakwestionowała Gmina Miejska P. wnosząc skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skarżąca zarzuciła rażące naruszenie prawa przez organ nadzoru przy podejmowaniu przedmiotowego aktu:

1. art. 11a ust. 1 w związku z ust. 2 pkt 1 i pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, poprzez błędne uznanie, że tylko schroniskom dla zwierząt działającym na terytorium Polski Gmina może zlecić opiekę nad bezdomnymi zwierzętami,

Strona 1/11