Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia del. WSA Marzenna Glabas /spr./ Protokolant: starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] S.A. z siedzibą w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 2041/14 w sprawie ze skargi [...] S.A. z siedzibą w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 lipca 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 2041/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), oddalił skargę [...] S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] 2014 r., znak: [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Decyzją nr [...] z dnia [...] 2007 r. Starosta [...] udzielił [...] Spółka z o.o. w [...] pozwolenia na budowę stacji telefonii komórkowej [...] nr [...], obejmującej wieżę telekomunikacyjną (67m), anteny systemowe i radioliniowe, kontener techniczny z urządzeniami zasilająco-sterującymi i przyłącze energetyczne na działce nr [...] w [...].
Decyzją z dnia [...] 2009 r., znak: [...] Starosta [...] zmienił ww. decyzję w zakresie lokalizacji stacji i części elektrycznej wg projektu zagospodarowania działki z naniesionymi zmianami.
W dniu [...] 2010 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta [...] przeprowadził obowiązkową kontrolę na podstawie art. 59a ustawy Prawo budowlane, podczas której nie stwierdzono odstępstw od zatwierdzonego projektu budowlanego, a do wykonania pozostał kontener techniczny.
Decyzją z dnia [...] 2010 r., znak: [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta [...] udzielił pozwolenia na użytkowanie obiektu w części obejmującej wieżę telekomunikacyjną, kontener rezerwa i przyłącze energetyczne.
Następnie decyzją z dnia [...] 2011 r., nr [...], Wojewoda [...] stwierdził nieważność decyzji Starosty [...] z dnia [...] 2009 r. zmieniającej pozwolenie na budowę, którą Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzją z dnia [...] 2011 r. Zaś prawomocnym wyrokiem z dnia 12 października 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1379/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę inwestora na powyższą decyzję.
Postanowieniem z dnia [...] 2014 r. [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wszczął z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] 2010 r. pozwalającej na użytkowanie stacji bazowej telefonii komórkowej [...] nr [...], a następnie decyzją z dnia [...] 2014 r., nr [...], stwierdził nieważność tej decyzji. Decyzją z dnia [...] 2015 r., nr [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy powyższą decyzję WINB, podzielając w całości stanowisko w niej wyrażone. Organ II instancji potwierdził, że decyzja PINB z dnia [...] 2010 r. jest obarczona wadą rażącego naruszenia prawa, w szczególności rażącego naruszenia art. 59 ust. 1 Prawa budowlanego. GINB wyjaśnił, że zgodność zrealizowania przedmiotowej inwestycji z pozwoleniem na budowę była przesłanką do wydania przez PINB pozwolenia na użytkowanie. Zdaniem GINB nie można uznać, że wybudowana inwestycja jest zgodna z pierwotnym pozwoleniem na budowę, tj. decyzją z dnia [...] 2007 r., zmienioną decyzją z dnia [...] 2009 r. Podkreślił, że decyzja zmieniająca pozwolenie na budowę zatwierdziła projekt budowlany dla odmiennego niż pierwotny obiektu budowlanego (w związku ze wzrostem mocy anten oraz zmianą azymutu), choć o identycznym przeznaczeniu, usytuowanego w innym miejscu na działce inwestycyjnej. Stwierdzenie nieważności decyzji zmieniającej niweczyło skutki jakie wywołała od momentu jej wydania, tak jakby nigdy nie została wydana. Organ odwoławczy przyjął, że między decyzją zmieniającą pozwolenie na budowę a pozwoleniem na użytkowanie istnieje bezpośredni związek. Skoro bowiem decyzja o zmianie pozwolenia na budowę została wydana z rażącym naruszeniem prawa, to także decyzja o pozwoleniu na użytkowanie, która jest konsekwencją realizacji inwestycji w oparciu o tę decyzję, jest obarczona wadą rażącego naruszenia prawa. Stwierdził, że w sytuacji, gdy budowa została zrealizowana w okresie ważności pozwolenia na budowę, a następnie decyzja ta została wyeliminowana z obrotu prawnego, powstaje stan prawny wymagający ingerencji organów nadzoru budowlanego, na podstawie art. 51 Prawa budowlanego.