Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie Sędzia NSA Roman Hauser Sędzia del. NSA Andrzej Irla (spr.) po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2017r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 maja 2016 r. sygn. akt II SA/Po 128/16 w sprawie ze skargi D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie uchylenia decyzji ustalającej opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 13 maja 2016 r. (sygn. akt II SA/Po 128/16) oddalił skargę D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...]2015r. (Nr [...]) w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie uchylenia decyzji ustalającej opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Powyżej wskazany wyrok, jest kolejnym wyrokiem WSA w Poznaniu wydanym w sprawie. Wcześniej, sąd I instancji, wyrokiem z dnia 16 maja 2012 r. (sygn. akt II SA/Po 1031/11) uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...]2011 r. (nr [...]) oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza R. z dnia [...]2011 r. (nr [...]) o odmowie uchylenia własnej decyzji z dnia [...]2010 r. (nr [...]). Tą ostatnio wskazaną decyzją z dnia [...]2010 r. Burmistrz R.:
1) umorzył postępowanie administracyjne w stosunku do zmarłego B. K.,
2) ustalił D. K. jednorazową opłatę w kwocie [...]zł. z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy R.. Opłata ta pozostawała w związku ze zbyciem działek położonych w G., oznaczonych numerami [...],[...],[...],[...],[...],[...]i [...].
Orzekający WSA w Poznaniu uznał, że zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zostały wydane z naruszeniem art. 154 § 1 i 2 k.p.a. Bezpodstawnie bowiem przyjęły organy administracji, że podanie D. K. i Ł. K. wniesione do Burmistrza R. w dniu [...]2010 r. stanowiło wniosek o uchylenie decyzji w trybie art. 154 k.p.a. Zauważył sąd I instancji, że decyzja Burmistrza R. z dnia [...]2010 r. nie została odebrana osobiście przez skarżącą, lecz w trybie podwójnego awizowania przesyłki i przyjęcia fikcji prawnej doręczenia. D. K. i Ł. K. pismem z dnia 14 lutego 2011 r., doręczonym organowi w dniu 17 lutego 2011 r., domagali się uchylenia decyzji Burmistrza R. z dnia [...]2010 r. Nie wskazali jednak, że żądają uchylenia decyzji w trybie art. 154 k.p.a. Podnieśli natomiast, że organ administracji nie zagwarantował im możliwości czynnego udziału w postępowaniu, bowiem przed wydaniem decyzji nie mieli możliwości zajęcia stanowiska. WSA w Poznaniu stwierdził wówczas, że wnioskodawcy w swoim piśmie nie określili wyraźnie treści żądania, tj. nie wskazali w jakim trybie nadzwyczajnym żądają uchylenia ostatecznej decyzji Burmistrza R. z dnia [...]2010 r. W ocenie sądu wówczas orzekającego, Burmistrz R. winien był wezwać wnioskodawców w trybie art. 64 § 2 k.p.a. do sprecyzowania żądania, tj. wskazania trybu w jakim żądają uchylenia decyzji z dnia [...]2010 r.
W ponownie prowadzonym postępowaniu Burmistrz R. postanowieniem z dnia [...] 2013 r. wznowił postępowanie w sprawie zakończonej jego ww. decyzją z dnia [...]2010 r. Następnie decyzją z dnia [...]2013 r., na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 k.p.a. odmówił uchylenia własnej decyzji ostatecznej z dnia [...]2010 r., uznając, że D. K. i Ł. K. nie zostali bez ich winy pozbawieniu możności udziału w zakończonym postępowaniu. Organ ten przyjął, że wnioskodawcy próbują naprawić swój błąd polegający na niezłożeniu odwołania od decyzji z dnia [...]2010 r. wykorzystując instytucję wznowienia postępowania.