Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.) sędzia NSA Zofia Flasińska sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant asystent sędziego Katarzyna Miller po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 1147/13 w sprawie ze skargi L. G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia oświadczenia woli w sprawie nabycia obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z 6 sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L. G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z [...] marca 2013 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia oświadczenia woli w sprawie nabycia obywatelstwa polskiego.
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
L. G., obywatelska Ukrainy, w dniu 9 grudnia 2005 r. zawarła związek małżeński z polskim obywatelem M. G., przyjmując jego nazwisko. W dniu 1 kwietnia 2010 r. małżonek skarżącej wystąpił z pozwem o rozwód. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z [...] grudnia 2010 r. udzielił skarżącej zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Polski. W dniu 25 stycznia 2011 r. skarżąca złożyła przed Wojewodą [...] oświadczenie woli w sprawie nabycia obywatelstwa polskiego.
Organ I instancji decyzją z [...] stycznia 2012 r. odmówił przyjęcia tego oświadczenia. Stwierdził, że skarżąca spełnia określone w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2000 r., Nr 28, poz. 353 ze zm.) przesłanki do nabycia obywatelstwa polskiego w trybie tzw. uproszczonej procedury naturalizacyjnej. Nie wywiązała się jednak z obowiązku wskazanego w art. 10 ust. 2 powołanej ustawy, ponieważ, mimo wezwania organu, nie przedłożyła dokumentu poświadczającego utratę lub zwolnienie z obywatelstwa ukraińskiego. Skarżąca wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Minister postanowieniem z [...] marca 2012 r. - na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a., utrzymanym w mocy postanowieniem z [...] kwietnia 2012 r., zawiesił postępowanie odwoławcze, uznając, że rozstrzygnięcie sprawy uzależnione jest od uprzedniego zakończenia postępowania o rozwiązanie związku małżeńskiego pomiędzy skarżącą a jej małżonkiem. Sąd Okręgowy [...] wyrokiem z [...] maja 2012 r., który uprawomocnił się od 1 czerwca 2012 r., orzekł o rozwiązaniu związku małżeńskiego skarżącej z M. G. Organ odwoławczy postanowieniem z [...] lutego 2013 r. podjął postępowanie odwoławcze.
Decyzją z [...] marca 2013 r. Minister Spraw Wewnętrznych, po rozpoznaniu odwołania L. G., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] stycznia 2012 r. Nie podzielił stanowiska organu I instancji uzależniającego nabycie przez skarżącą polskiego obywatelstwa od złożenia dowodu utraty przez nią obywatelstwa ukraińskiego. Za podstawę odmowy przyjęcia oświadczenia woli w sprawie nabycia obywatelstwa polskiego Minister uznał okoliczność, że od 1 czerwca 2012 r. skarżąca nie pozostaje w związku małżeńskim z obywatelem polskim, zatem nie została spełniona jedna z przesłanek wskazanych w art. 10 ust. 1 ustawy o obywatelstwie polskim. Odwołując się do gramatycznej wykładni wskazanego przepisu uznał, iż istotne jest, aby trzyletni związek małżeński trwał w dacie wydania decyzji o przyjęciu oświadczenia woli w sprawie obywatelstwa polskiego.
W uzasadnieniu wyroku oddalającego skargę Sąd I instancji podzielił argumentację organu odwoławczego, przyjmując że warunkiem uzyskania obywatelstwa polskiego w ramach uproszczonej procedury naturalizacyjnej jest m.in. pozostawanie w związku małżeńskim z obywatelem polskim w chwili wydania ostatecznej decyzji w tej sprawie. Podkreślił, że możliwość naturalizowania cudzoziemca w Polsce należy traktować jako środek oraz sposób ochrony rodziny (małżeństwa) założonej przez osoby posiadające różne obywatelstwo. W sytuacji rozpadu małżeństwa znika relacja prawna, która podlega ochronie poprzez uproszczoną procedurę naturalizacyjną. Wskazał, że również Konwencja o obywatelstwie kobiet zamężnych otwarta do podpisu w Nowym Yorku dnia 20 lutego 1957 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 56, poz. 334) nie przemawia za stanowiskiem prezentowanym przez skarżącą.