Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant asystent sędziego Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 95/16 w sprawie ze skargi W. L. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od W. L. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 95/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę skarżącego na zaskarżoną decyzję Komendanta Głównego Policji w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...], Komendant [...] Policji cofnął W. L. pozwolenie na broń palną myśliwską.
Organ I instancji stwierdził, że skarżący nie wywiązał się z obowiązku, o jakim mowa w art. 25 ustawy o broni i amunicji, co uprawnia organ do zastosowania art. 18 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy i cofnięcia pozwolenia na broń. Jak bowiem wynika z ustaleń organu do zgubienia przez skarżącego zamka do sztucera doszło w bliżej nieustalonym dniu miesiąca listopada 2013 r. Takie ustalenia poczyniono podczas trwającego dochodzenia w związku z uzyskaną przez organ Policji informacją z listopada 2013 r., że skarżący zagubił zamek od swojej broni, co też potwierdzono podczas kontroli w zakresie warunków przechowywania broni. Dochodzenie to zostało umorzone postanowieniem z dnia [...] maja 2014 r. z uwagi na znikomą szkodliwość czynu. Skarżący zaś podnosił, że do utraty zamka doszło w dniu 29 grudnia 2013 r. kiedy był na polowaniu, co zgłosił w jednostce Policji w dniu 30 grudnia 2013 r. Na wniosek pełnomocnika strony z dnia 22 maja 2015 r. organ dokonał też przesłuchania wskazanego przez niego świadka. Przesłuchany świadek podał, że informacje o zagubieniu zamka do broni uzyskał od skarżącego pod koniec grudnia, dowiedział się także, że wymieniony "od razu" poinformował o tym zdarzeniu organ Policji.
Odwołanie od ww. decyzji wniósł skarżący.
Zaskarżoną decyzją Komendant Główny Policji utrzymał w mocy ww. decyzję.
Organ odwoławczy wskazał, że organy Policji dysponowały tak zeznaniami strony z dnia 8 kwietnia 2014 r., kiedy to stwierdziła, że zamek do broni zgubiła jesienią 2013 r., tj. w listopadzie, jak i zeznaniami z dnia 17 maja 2015 r., kiedy tłumacząc rozbieżności co do daty tego zdarzenia wyjaśniła, że ich powodem było "niezapisanie dokładnej daty". Ponieważ ustalone w toku śledztwa okoliczności nie pozostawiały jednak wątpliwości, że do utraty zamka doszło w listopadzie 2013 r. - wnioskować o tym można z daty wpływu do Komendanta [...] Policji anonimowej informacji o tym zdarzeniu (25 listopada 2013 r.), treści tej informacji (precyzyjne określenie rodzaju utraconej części broni), zeznań strony z dnia 8 kwietnia 2014 r. oraz zeznań świadka z dnia 24 kwietnia 2014 r., z których wynika, że w środowisku myśliwych mówiło się o zgubieniu przez skarżącego zamka do broni na polowaniu indywidualnym jesienią na rykowisku - w postanowieniu o umorzeniu dochodzenia wskazano datę wydarzenia jako "nieustalony dzień miesiąca listopada 2013 r.", czego strona nie zakwestionowała. Nie można zatem uznać, dając wiarę jedynie zapewnieniom strony w postaci jej pisemnego oświadczenia, że utrata broni (jej istotnej części) nastąpiła w dniu 29 grudnia 2013 r.