Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2017 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 sierpnia 2016 r., sygn. akt II SA/Wr 127/16 w sprawie ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia [...] września 2015 r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów w rejonie ulic: M., P.j, J., R., s. H. B. w T. oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 24 sierpnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wr 127/16, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia [...] września 2015 r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów w rejonie ulic: M., P., J., R., s. H. B. w T.: I. stwierdził nieważność § 19, § 21, § 22, § 27 ust. 3 pkt 1 oraz załącznika graficznego w zakresie obszarów oznaczonych symbolami U, 1MW zaskarżonej uchwały; II. w pozostałej części skargę oddalił; III. zasądził od Gminy T. koszty postępowania sądowego.
Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy.
Wojewoda D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na uchwałę Nr [...] Rady Miejskiej w T. z dnia [...] września 2015 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów w rejonie ulic: M., P., J., R., s. H. B. w T. Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności § 19, § 20, § 21, § 22, § 26 i § 27 ust. 3 pkt 1 uchwały, a także załącznika graficznego do uchwały w zakresie wszystkich obszarów U, U/MN i MW oraz terenu 4P/U.
Rozpoznając sprawę Sąd podzielił zarzuty odnoszące się do § 19, § 21, § 22 zaskarżonej uchwały oraz do załącznika graficznego w zakresie obszarów oznaczonych symbolami U i 1MW.
Zdaniem Sądu skarżący trafnie zarzucił, że wskazane przepisy uchwały naruszają jedną z podstawowych zasad rządzących procedurą planistyczną, która jest wyrażona w art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a mianowicie, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego winien nie naruszać ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W studium - w myśl art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określa się kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów, w tym wynikające z audytu krajobrazowego, a także kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów, w tym tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny wyłączone spod zabudowy. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. W myśl art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w planie określa się również zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy, minimalną liczbę miejsc do parkowania w tym miejsca przeznaczone na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów.