Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Bożena Walentynowicz (spr.) sędzia NSA Wojciech Chróścielewski sędzia NSA Leszek Leszczyński Protokolant Katarzyna Latuszek po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2005r. sygn. akt II SA/Wa 1300/05 w sprawie ze skargi A. S. na orzeczenie Komisji do Spraw Służby Zastępczej z dnia [...] maja 2005r. nr [...] w przedmiocie odmowy przeznaczenia do odbywania służby zastępczej 1. oddala skargę kasacyjną 2. przyznaje od Skarbu Państwa - Kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata J. J. kwotę 219,60 (słownie: dwieście dziewiętnaście złotych sześćdziesiąt groszy) złotych zawierającej podatek od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wyrokiem z dnia 5 października 2005 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 1300/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S. na orzeczenie Komisji do Spraw Służby Zastępczej z dnia [...] maja 2005 r., sygn. akt [...] w przedmiocie odmowy przeznaczenia do odbywania służby zastępczej.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Komisja Wojewódzka do spraw Służby Zastępczej w K. orzeczeniem nr [...] z dnia [...] lutego 2005 r. działając na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. z 2003 r. Nr 223, poz. 2217), odmówiła A. S. przeznaczenia go do odbywania służby zastępczej, wskazując, że wyjaśnienia poborowego zawarte we wniosku oraz złożone do protokołu są niewystarczające do przyjęcia, iż wyznawane zasady moralne nie pozwalają mu pełnić zasadniczej służby wojskowej oraz że pozostają w sprzeczności z obowiązkami żołnierza, a nadto że nie udowodnił on rzeczywistego związku pomiędzy deklarowanymi zasadami moralnymi (postawą pacyfistyczną), a niemożnością odbycia służby wojskowej.
Odwołując się od powyższego orzeczenia skarżący podniósł, że jest przeciwny przemocy i agresji w stosunku do państwa, czy narodów, a konflikty należy rozwiązywać drogą pokojową, życie i zdrowie ludzkie mają najwyższą wartość, a wychowanie w rodzinie katolickiej nauczyło go życia w zgodzie z bliźnimi.
Komisja do Spraw Służby Zastępczej orzeczeniem nr [...] z dnia [...] maja 2005 r. na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o służbie zastępczej oraz art. 138 § 1 Kpa, utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu stwierdziła, że poborowy w najmniejszym stopniu nie wykazał zasad moralnych, których nieprzestrzeganie musi doprowadzić do konfliktu sumienia przy wypełnianiu powinności żołnierza służby zasadniczej. W ocenie Komisji, niechęć poborowego do służby wynika z jego przeświadczenia, że służyć powinni ci, którzy chcą oraz że szkolenie wojskowe nie przyda się w cywilu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 października 2005 r. oddalając skargę A. S. na powyższe orzeczenie uznał, że nie zasługuje ona na uwzględnienie. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że to na poborowym ciąży obowiązek złożenia oświadczenia o wyznawanych przekonaniach religijnych oraz wykazanie, że wyznawana doktryna religijna oraz zasady moralne stoją w sprzeczności z obowiązkami żołnierza odbywającego służbę wojskową natomiast wskazywanie przez skarżącego na okoliczność, że popiera poglądy i zachowanie pacyfistyczne, nie należąc jednocześnie do żadnej organizacji o takim charakterze nie świadczy w żadnym razie, że traktuje je jako kategoryczny imperatyw moralny. W ocenie Sądu I instancji zaskarżone orzeczenie zostało wydane z poszanowaniem zarówno przepisów prawa materialnego, jak i procesowego (art. 7, 9, 77 § 1, 80, 107 § 1 Kpa).
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł skarżący, reprezentowany przez adwokata, zarzucając rażące naruszenie prawa, a w szczególności art. 7, 8, 9, 10 § 1, 77 § 1 i 3, 80 i 81 Kpa oraz art. 11 ust. 2 ustawy o służbie zastępczej.