Dnia 4 grudnia 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia del. NSA Teresa Kobylecka /spr./ Protokolant starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 30 marca 2011 r. sygn. akt II SA/Gd 944/10 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie kary za usunięcie drzew 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] października 2010 r. nr [...] i utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta Sopotu z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego w całości.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 marca 2011r. sygn. akt II SA/Gd 944/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] października 2010r. w przedmiocie kary za usunięcie drzew - oddalił skargę.
Sąd wskazał następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
Decyzją z dnia [...] października 2010r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku - po rozpoznaniu odwołania M. S. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta Sopotu z dnia [...] czerwca 2010r., wymierzającej mu administracyjną karę pieniężną w wysokości 555.261,54 zł za usunięcie 13 sztuk drzew oraz 2 m² krzewów forsycji bez wymaganego zezwolenia z posesji przy ul. [...] (działka nr [...] KM 6) (gatunki wyciętych drzew oraz krzewów podano w tabeli nr 1, znajdującej się na stronie 2 decyzji organu I instancji) - zaskarżoną decyzję utrzymało w mocy. Organ odwoławczy orzekł na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 83 ust. 6 pkt 2, art. 85 ust. 6, art. 88 ust. 1 pkt 2 i art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. Nr 92, poz. 880 z późn. zm.) oraz § 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 września 2004r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz za zniszczenie terenów zieleni, zadrzewień albo drzew lub krzewów (Dz.U. Nr 219, poz. 2229) oraz obwieszczenia Ministra Środowiska z dnia 19 października 2007r. w sprawie stawek opłat za usunięcie drzew i krzewów.
W skardze na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku, M. S. zarzucił:
I. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik postępowania, a w szczególności:
a) art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 k.p.a., poprzez oparcie rozstrzygnięcia na materiale dowodowym, który nie dawał możliwości uzyskania jednoznacznego ustalenia okoliczności faktycznych i prawnych sprawy, i który nie wyjaśniał wszystkich nasuwających się w przedmiotowej sprawie wątpliwości,
b) art. 80 k.p.a., poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, wyrażające się w wybiórczej, wyrwanej z kontekstu i niezgodnej z rzeczywistą treścią zeznań świadków interpretacji tychże zeznań,
c) art. 7 k.p.a., poprzez zinterpretowanie niejasności i wątpliwości co do treści przepisu prawa stanowiącego postawę rozstrzygnięcia sprawy na niekorzyść skarżącego,
d) art. 8 k.p.a., poprzez naruszenie zasady praworządności w skutek zmiany podglądów prawnych wyrażonych w decyzjach Samorządowego Kolegium Odwoławczego w odniesieniu do tego samego adresata, na tle takiego samego stanu faktycznego,
e) art. 84 k.p.a., poprzez oparcie rozstrzygnięcia w sprawie wymagającej wiedzę specjalistyczną na opinii osoby, w przypadku której istnieją wątpliwości co do jej zdolności do występowania w charakterze biegłego, oraz poprzez bezkrytyczne przyjęcie sporządzonej przez nią opinii,
II. naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie przyrody, poprzez uznanie, że skarżący usunął drzewa i krzewy bez wymaganego zezwolenia w sytuacji, gdy organ nie wykazał istnienia związku między działaniem skarżącego a zniszczeniem drzew i krzewów, w tym w szczególności, że skarżący wyciął drzewa i krzewy osobiście bądź dokonały tego osoby trzecie na zlecenie skarżącego.