Sprawa ze skargi na decyzję Zachodniopomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Szczecinie w przedmiocie choroby zawodowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Robert Sawuła /spr./ Sędziowie sędzia NSA Andrzej Gliniecki sędzia del. WSA Teresa Zyglewska Protokolant asystent sędziego Dominika Sasin-Knothe po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 lipca 2012 r. sygn. akt II SA/Sz 464/12 w sprawie ze skargi E.L. na decyzję Zachodniopomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Szczecinie z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 18 lipca 2012 r., II SA/Sz 464/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: "WSA") w Szczecinie oddalił skargę E. L. na decyzję Zachodniopomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (ZPIWS) w Szczecinie z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej.

W uzasadnieniu sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny (PPIS) w Szczecinie nie stwierdził u skarżącej choroby zawodowej wymienionej w poz. 5 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 105, poz. 869, dalej: "rozp. RM z 2009"). W oparciu o orzeczenie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy Zachodniopomorskiego Centrum Leczenia i Profilaktyki z dnia [...] czerwca 2011 r. oraz orzeczenie Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi z dnia [...] grudnia 2011 r. organ ustalił przebieg pracy i czynności wykonywane przez stronę, jak również stwierdził, że skarżąca choruje na przewlekłe obturacyjne zapalenie oskrzeli. Wskazano, że z oceny narażenia zawodowego wynika, iż brak jest jakichkolwiek dowodów np. w postaci pomiarów czynników szkodliwych, pozwalających określić warunki pracy, a strony postępowania podały sprzeczne informacje o narażeniu zawodowym, których nie można zweryfikować. W tej sytuacji organ stwierdził, że nie można oceny narażenia zawodowego oprzeć na zeznaniach jednej ze stron, tym samym trudno bezspornie i z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że narażenie takie wystąpiło. Tym bardziej, że podstawą do stwierdzenia choroby zawodowej jest wykazanie ścisłego związku przyczynowo - skutkowego między charakterem wykonywanej pracy, a powstałymi objawami chorobowymi, nadto rozpoznana choroba musi być ujęta w wykazie chorób zawodowych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła E. L. wskazując na trudne warunki wykonywanej przez siebie pracy. Pokreśliła, że nikt nie dokonywał pomiarów stężenia w powietrzu oparów kwasów żrących, ponadto przez cały dzień pracy za pomocą ust pipetowała kwas siarkowy i szczawiowy, przez co wdychała, a raczej bezpośrednio wciągała opary do płuc. Nie ma możliwości zbadania stężenia 30% NDS, a wszystkie opinie nie brały tego pod uwagę. Dodatkowo laboratorium stanowiące jej miejsce pracy mieściło się małym baraczku, w którym okna były zakryte, pomieszczenia były małe, bez żadnych wyciągów wentylacyjnych. Opary osadzać miały się na szkle laboratoryjnym tworząc biały osad.

Po rozpatrzeniu odwołania zaskarżoną decyzją ZPIWS w Szczecinie utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy stwierdził, że jednostki orzecznicze tj. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Szczecinie oraz Instytut Medycyny Pracy w Łodzi nie rozpoznały u skarżącej choroby zawodowej. Podkreślił, że w toku postępowania ustalono, że skarżąca choruje na przewlekłe obturacyjne zapalenie oskrzeli rozpoznane w 2000 r., a wartość FEV1 w tym czasie wynosiła 36% wartości należnej. W momencie rozpoznania choroby E. L. pracowała jako laborant w narażeniu na gazy drażniące, jednak wielkość tego narażenia z przeważającym prawdopodobieństwem nie przekraczała NDS. Narażenie na zapylenie (pył węglowy) występowało w okresach 03.11.1972 r. - 23.07.1981 r. oraz 01.09.1986r. - 30.09.1987 r., czyli do 13 lat przed rozpoznaniem choroby i dotyczyło jedynie momentów pobierania próbek do badań laboratoryjnych, a nie ciągłej pracy w zapyleniu. Nie został więc spełniony warunek dotyczący narażenia zawodowego określony w rozp. RM z 2009. Organ zaznaczył też, że ustalenia lekarskie jednostki właściwej do rozpoznania chorób zawodowych mają charakter opinii biegłego, a organ prowadzący postępowanie jest nimi związany. Odnosząc się do stanowiska odwołującej się, że istnieje związek przyczynowy pomiędzy warunkami pracy a powstaniem choroby organ uznał, że wynika on z subiektywnego przekonania strony, lecz nie jest oparty o wiedzę medyczną.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny