Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz ( spr. ) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Dudek Sędzia NSA Barbara Gorczycka - Muszyńska Protokolant Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 1564/05 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia P. na postanowienie Ministra Kultury z dnia [...] września 2003 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia przez organ konserwatorski projektu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę kasacyjną
II OSK 264/06 U z a s a d n i e n i e
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi Stowarzyszenia P. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Kultury z dnia [...] września 2003 r. Nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] czerwca 2003 r. Nr [...] uzgadniające projekt decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania dla inwestycji polegającej na budowie Galerii Handlowo-Usługowej "M." - uchylił postanowienia organów pierwszej i drugiej instancji.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że zaskarżone postanowienie zostało wydane na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /tekst jednolity Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150/ w związku z art. 40 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /tekst jednolity Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm./ oraz na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów Przedpola Pałacu Wilanowskiego /uchwała nr 303 Rady Gminy Warszawa Wilanów z dnia 11 stycznia 2001 r. Dz. Urz. Woj. Maz. z 2001 r. Nr 47, poz. 449/.
W skardze na powyższe rozstrzygnięcie podniesiono, że organ nie rozważał problemu ścieków opadowych z inwestycji oraz zagrożenia dla przeciążonego już Potoku S. Ponadto porozumienie zawarte pomiędzy inwestorem a Muzeum Pałac w W. w kwestii ograniczenia wpływu inwestycji na teren objęty ochroną konserwatorską nie rozwiązuje występujących problemów, ponieważ realizacja inwestycji może spowodować groźbę wyschnięcia oraz zalania drzew w parku. Nie zostało także wyjaśnione, w jaki sposób planowana inwestycja spełnia wymogi wynikające z ( 38 uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dotyczącego szczególnych zasad kształtowania i ochrony krajobrazu, jak też nie odniesiono się do kwestii przeprowadzenia badań archeologicznych stosownie do wymogu pkt 5.7 Raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem art. 7, art. 77 ( 1 art. 80, art. 15, art. 136 i art. 124 ( 2 kpa. Zdaniem Sądu z materiału dowodowego sprawy nie wynika, aby zaskarżone postanowienie zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem wyjaśniającym. W lakonicznym uzasadnieniu orzeczenia organ nie wykazał, czy warunki określone w projekcie decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu z punktu widzenia przepisów ustawy o ochronie dóbr kultury w pełni zabezpieczają ochronę otoczenia objętego, w myśl ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - ochroną konserwatorską, czy też wymagają uzupełnienia. W konsekwencji wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2004 r. sygn. akt IV SA 4350/03 została uchylona zaskarżona decyzja. Wyrok ten został zaskarżony skargą kasacyjną przez A. Spółka z o. o. w P. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 lipca 2005 r. sygn. akt OSK 1772/04 uwzględnił skargę kasacyjną, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania mając na uwadze, iż z akt sprawy wynika, że nie przesłano Sądowi kompletnych akt sprawy, zaś obowiązkiem Sądu w związku z tym było doprowadzenie do skompletowania akt, do czego obliguje art. 133 ( 1 ppsa. W aktach brak było raportu oddziaływania inwestycji na środowisko i dokumentów zawierających oznaczenie miejsc archeologicznych na obszarze objętym przedmiotową inwestycją. Obowiązkiem Sądu było ponadto precyzyjne określenie czynności, jakie winien przeprowadzić organ administracji przy ponownym rozpoznaniu sprawy aby zapobiec błędom i uniknąć zarzutu naruszenia przepisów postępowania /art. 141 ( 4 ppsa/. Sąd nie określił zakresu, w jakim należy wykorzystać materiały i czynności procesowe dotychczasowego postępowania, ze szczególnym uwzględnieniem tych elementów, które wymagają rozszerzenia lub uzupełnienia, co jest konieczne ze względu na treść art. 153 ppsa.