Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędzia del. WSA Teresa Zyglewska Protokolant sekretarz sądowy Beata Osińska po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 maja 2014 r. sygn. akt II SA/Gl 1553/13 w sprawie ze skargi K.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Gl 1553/13, oddalił skargę K.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] sierpnia 2013 r. w przedmiocie jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.
Wyrok Sądu pierwszej instancji zapadł w następujących istotnych okolicznościach sprawy.
Aktem notarialnym z dnia [...] października 2007 r. K.K. zbyła stanowiącą jej własność działkę nr [...] położoną w [...]., o pow. 2512 m². W dniu wejścia w życie aktualnie obowiązującego dla tego terenu planu miejscowego, tj. w dniu [...] czerwca 2005 r., skarżąca była właścicielką jedynie ½ części spornej nieruchomości. Właścicielką drugiej połowy była matka skarżącej - [...]., która zmarła [...] i po której skarżąca nabyła spadek.
Pierwotnymi decyzjami z dnia [...] czerwca 2008 r. Burmistrza [...] oraz z dnia [...] sierpnia 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, ustaliły na rzecz skarżącej opłatę jednorazową w kwocie 8.320 zł w tytułu wzrostu wartości ww. nieruchomości w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej [...] z dnia 22 marca 2005 r. nr XXXII/483/2005. Decyzje te uchylone zostały prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 kwietnia 2010 r., sygn. akt II SA/Gl 159/10. W uzasadnieniu Sąd powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. akt P 58/08 i stwierdził, że w przypadku braku tożsamości przeznaczenia terenu w planie, który utracił moc z dniem 31 grudnia 2003 r. (w tej sprawie w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego, przyjętym uchwałą Rady Miejskiej [...] z dnia 21 stycznia 1992 r.) oraz w planie aktualnym (przyjętym uchwałą Rady Miejskiej [...] z dnia 22 marca 2005 r. nr XXXII/483/2005, obowiązującym od 6 czerwca 2005 r.), stosowanie kryterium faktycznego wykorzystania nieruchomości w okresie bezplanowym, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie narusza art. 32 Konstytucji RP i jest prawidłowe. Za niewątpliwe Sąd uznał, że w sprawie taki brak tożsamości przeznaczenia terenu w poszczególnych planach ma miejsce, a zbycie działki uzasadnia ustalenie opłaty. Sąd zakwestionował natomiast prawidłowość przeprowadzonej procedury administracyjnej. Wskazał, że nie odniesiono się do zarzutów strony dotyczących operatu szacunkowego, jak również do żądania jego weryfikacji i zalecił, aby przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ miał na względzie art. 156 ust. 3 i ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Za naruszające przepisy prawa materialnego uznano także określenie w decyzji terminu uiszczenia opłaty.
Po ww. wyroku Sądu sporządzono nowe operaty szacunkowe: z dnia [...] grudnia 2010 r. (wraz z aneksem z dnia [...] kwietnia 2011 r.), z dnia [...] grudnia 2011 r. (mający uwzględniać stan prawny wprowadzony przepisem art. 87 ust. 3a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, któremu organ I instancji odmówił jednak mocy dowodowej z uwagi na niespełnienie wymogów formalnych) i z dnia [...] października 2012 r., będący podstawą obliczenia wysokości opłaty.