Sprawa ze skargi kasacyjnej Wojewody Warmińsko-Mazurskiego od wyroku WSA w Olsztynie w sprawie ze skargi Gminy Działdowo na rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant: st. asystent sędziego Anna Sidorowska - Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Warmińsko-Mazurskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 5 lipca 2013 r. sygn. akt II SA/Ol 421/13 w sprawie ze skargi Gminy Działdowo na rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na rzecz Gminy Działdowo kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 lipca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uwzględnił skargę Gminy Działdowo i uchylił rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...] marca 2013 r., którym Wojewoda stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Działdowo z dnia [...] stycznia 2013 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Działdowo dla części wsi B.

Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Organ nadzoru jako przyczynę stwierdzenia nieważności uchwały przyjął brak określenia stawki renty planistycznej i nie zgodził się ze stanowiskiem, iż na etapie uchwalania planu organy gminy mogą oceniać, czy uchwalenie lub zmiana planu może spowodować wzrost wartości nieruchomości na obszarze objętym planem. Ponadto zdaniem organu nadzoru ustalenia planu co do realizacji sieci elektroenergetycznej wysokiego napięcia 110 kV, oznaczonej w planie symbolem EE 110kV, są niezgodne z uchwałą Rady Gminy Działdowo z dnia [...] stycznia 2010 r. w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, ponieważ ustalenia zawarte w części graficznej studium nie wskazują przebiegu na obszarze objętym zaskarżoną uchwałą tego rodzaju infrastruktury technicznej. Wojewoda wskazał ponadto szereg paragrafów uchwały, które budzą zastrzeżenia co do ich legalności przez to, że powtarzają regulacje, które wynikają z przepisów różnych ustaw, wskazują na obowiązki uwzględnienia przyszłych działań z właściwymi organami oraz mogą prowadzić do naruszenia przepisów ustawowych. Tego rodzaju postanowienia uchwały uzależniają sposób zagospodarowania terenów od późniejszych opinii, uzgodnień i warunków określonych przez różne podmioty biorące udział w procesie inwestycyjnym.

W skardze Gmina Działdowo podniosła zarzut, iż rozstrzygnięcie nadzorcze zostało wydane bez odniesienia się do pełniej dokumentacji planistycznej, a zastrzeżenia co do legalności uchwały nie zostały uzasadnione z powołaniem się na przepisy ustaw, które uchwała narusza oraz dokonaniem oceny, czy postanowienia planu stanowią istotne naruszenie prawa w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W ocenie Gminy z dokumentacji planistycznej wynika, że zmiana planu nie powoduje wzrostu wartości nieruchomości objętych planem, Co do zgodności planu ze studium Gmina podniosła, że studium przewiduje budowę przyłączy energetycznych łączących planowane elektrownie wiatrowe z siecią energetyczną.

Uwzględniając skargę Gminy, na podstawie art. 148 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "P.p.s.a."), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżone rozstrzygniecie nadzorcze. Wskazując na konstytucyjne i ustawowe zasady sprawowania nadzoru nad jednostkami samorządu terytorialnego Sąd pierwszej instancji stwierdził, że rozstrzygnięcie nadzorcze zostało podjęte z naruszeniem przepisów prawa w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy. Co do kwestii odstąpienia w uchwale od określenia stawki opłaty planistycznej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, Sąd podzielił stanowisko Gminy, że wprawdzie art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że w planie określa się obowiązkowo stawkę tej opłaty, jednakże nie stanowi naruszenia prawa zaniechanie określenia stawki opłaty (określenie jej jako stawki 0%) w sytuacji, gdy plan nie zmienia przeznaczenia gruntów objętych planem albo gdy do nieruchomości objętych planem nie mogą zaistnieć przesłanki do pobrania renty planistycznej. W prognozie skutków finansowych uchwalenia zmiany planu dla części wsi B. stwierdzono, że nie powstaną kompleksy gruntów o nowych funkcjach. Skoro nie zmieniono przeznaczenia gruntów odstąpienie od ustalenia stawki opłaty nie stanowi naruszenia prawa, tym bardziej że organ nadzoru nie wykazał, że ocena ta jest błędna. Co do zgodności zmiany planu ze studium Sąd pierwszej instancji stwierdził, że ustalenia studium, z uwagi na cele studium, nie wykluczają realizacji przyłączy energetycznych, które są infrastrukturalną techniczną. W studium dla terenu, którego dotyczy plan przewidziano infrastrukturę techniczną oraz usprawnienia funkcjonalne istniejącego systemu energetycznego. Okoliczność, że w części graficznej studium nie oznaczono przyłączy kablowych nie oznacza, że plan jest niezgodny ze studium. Skoro w studium przyjęto, że w bilansie energetycznym gminy należy uwzględnić energię pozyskaną ze źródeł odnawialnych i na terenie gminy planuje się realizację elektrowni wiatrowych wraz z urządzeniami służącymi magazynowaniu i przekazywaniu energii do sieci ogólnokrajowej, to w studium wprost wskazano na możliwość budowy urządzeń służących do przesyłu energii z elektrowni wiatrowych. Ponadto przyjęcie w studium, że elektronie wiatrowe mogą być realizowane na określonych obszarach, oznacza, że na tych obszarach mogą być również realizowane urządzenia służące przekazywaniu energii, a plan miejscowy powinien konkretyzować te ustalenia.

Strona 1/4