Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Kremer /spr./ sędzia del. WSA Małgorzata Miron Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 331/12 w sprawie ze skargi Z. R. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2011 r. znak [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 5 czerwca 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 331/12 oddalił skargę Z. R. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2011 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji.
Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jedn. Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071, ze zm. (dalej kpa), po rozpatrzeniu odwołania skarżącego od decyzji Wojewody Lubelskiego z dnia [...] października 2011 r., odmawiającej uchylenia decyzji Wojewody Lubelskiego z dnia [...] września 2010 r., zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Lublinie pozwolenia na budowę chodnika wzdłuż drogi krajowej w [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Z akt administracyjnych wynika, że do Wojewody Lubelskiego wpłynął wniosek skarżącego o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją wydaną przez Wojewodę Lubelskiego z dnia [...] września 2010 r. Z odpowiedzi udzielonej na pismo Wojewody Lubelskiego z dnia [...] lutego 2011 r., wynika, że skarżący o decyzji z dnia [...] września 2010 r. dowiedział się w dniu [...] stycznia 2011 r., otrzymując korespondencję z Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Lublinie. W związku z powyższym organ I instancji uznał, że podanie o wznowienie postępowania zostało złożone w terminie określonym w art. 148 kpa i postanowieniem z dnia [...] września 2011 r. wznowił postępowanie zakończone własną decyzją ostateczną z dnia [...] września 2010 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę. Wojewoda Lubelski po rozpatrzeniu sprawy w dniu [...] października 2011 r. wydał decyzję odmawiającą uchylenia własnej decyzji z dnia [...] września 2010 r., zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Lublinie pozwolenia na budowę ww. inwestycji. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy tę decyzję. Organ II instancji podzielił stanowisko wyrażone przez organ wojewódzki w zaskarżonej decyzji, tj. że wnioskodawca nie ma przymiotu strony w niniejszym postępowaniu. Organ odwoławczy podniósł, że z aktu notarialnego sporządzonego w dniu [...] maja 1990 r. w Państwowym Biurze Notarialnym w Lublinie wynika, iż skarżący jest właścicielem działek nr [...] oraz współwłaścicielem działek nr [...], położonych w miejscowości [...]. Działki nr [...] sąsiadują z terenem, na którym zlokalizowana jest inwestycja objęta decyzją Wojewody Lubelskiego z dnia [...] września 2010 r. Jednak przedmiotowa inwestycja - chodnik, nie ogranicza w żaden sposób zagospodarowania działek skarżącego. Nie istnieją przepisy prawa materialnego w rozumieniu art. 3 pkt 20 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm. (dalej: Prawo budowlane), które w związku z usytuowaniem na działce chodnika, wprowadzałyby ograniczenia w zagospodarowaniu sąsiednich działek. Zdaniem organu nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym zarzut skarżącego odnośnie pozbawienia działek nr [...] i [...] dostępu do drogi publicznej poprzez pominięcie do nich zjazdów. Ze znajdującej się w aktach sprawy kserokopii inwentaryzacji zjazdów istniejących, sporządzonej w ramach projektu budowlanego wykonawczego wynika, że nie istniały zjazdy do ww. działek. Organ wyjaśnił, że zgodnie z przesłaną kserokopią wykazu zjazdów na zdjęciu nr [...] zainwentaryzowano zjazd do działki nr [...] w km [...], natomiast na zdjęciach nr [...] i [...] zainwentaryzowano zjazd do działki nr [...] w km [...]. Kolejny zainwentaryzowany zjazd znajduje się na wysokości granicy działki nr [...] w [...] (zdjęcie nr [...]). Zjazdy te zostały uwzględnione w dokumentacji projektowej. Pomiędzy zjazdem w km [...], a zjazdem w km [...] oraz pomiędzy zjazdem w km [...] a zjazdem w km [...] nie zainwentaryzowano żadnych zjazdów. Organ stwierdził, że konieczność zapewnienia dostępu do drogi publicznej może dotyczyć tylko sytuacji, gdy dostęp ten ma charakter prawny, a nie faktyczny. Nie można wymagać od inwestora aby projektując obiekt uwzględniał i zapewniał dostęp do drogi publicznej osobom, które nie mają żadnego tytułu do gruntów, po jakich przejeżdżają lub planują przejeżdżać. Nie można także uznać, że z powodu faktycznego wykorzystywania jakiegoś terenu dla dojazdu, osoba dojeżdżająca ma tytuł do domagania się honorowania i zabezpieczenia jej tego dojazdu. Źródłem roszczeń w tym zakresie nie jest stan faktyczny, lecz prawny i wówczas można mówić o interesie prawnym w sprawie. Organ wskazał, że krąg stron postępowania zainicjowanego wnioskiem o pozwolenie na budowę należy ustalić adekwatnie do jego zakresu, określonego wyraźnie w sentencji decyzji. Wniosek ten nie obejmuje zaś działek wnioskodawcy. Organ uznał, że wymienienie działek wnioskodawcy w informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, jak również wydanie przez Starostę Lubelskiego decyzji z dnia [...] lipca 2009 r. zezwalającej na wykonanie kładki dla pieszych w ciągu chodnika drogi krajowej nie ma żadnego wpływu na ustalenie stron postępowania zakończonego decyzją Wojewody Lubelskiego.